إِلَهِي تَوَلَّ مِنْ أَمْرِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ عُدْ عَلَيَّ بِفَضْلِكَ عَلَى مُذْنِب قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ إِلَهِي قَدْ سَتَرْتَ عَلَيَّ ذُنُوبا فِي الدُّنْيَا وَ أَنَا أَحْوَجُ إِلَى سَتْرِهَا عَلَيَّ مِنْكَ فِي الْأُخْرَى إِذْ لَمْ تُظْهِرْهَا لِأَحَد مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ فَلا تَفْضَحْنِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ إِلَهِي جُودُكَ بَسَطَ أَمَلِي وَ عَفْوُكَ أَفْضَلُ مِنْ عَمَلِي إِلَهِي فَسُرَّنِي بِلِقَائِكَ يَوْمَ تَقْضِي فِيهِ بَيْنَ عِبَادِكَ إِلَهِي اعْتِذَارِي إِلَيْكَ اعْتِذَارُ مَنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ قَبُولِ عُذْرِهِ فَاقْبَلْ عُذْرِي يَا أَكْرَمَ مَنِ اعْتَذَرَ إِلَيْهِ الْمُسِيئُونَ.
إِلَهِي لا تَرُدَّ حَاجَتِي وَ لا تُخَيِّبْ طَمَعِي وَ لا تَقْطَعْ مِنْكَ رَجَائِي وَ أَمَلِي إِلَهِي لَوْ أَرَدْتَ هَوَانِي لَمْ تَهْدِنِي وَ لَوْ أَرَدْتَ فَضِيحَتِي لَمْ تُعَافِنِي إِلَهِي مَا أَظُنُّكَ تَرُدُّنِي فِي حَاجَة قَدْ أَفْنَيْتُ عُمُرِي فِي طَلَبِهَا مِنْكَ إِلَهِي فَلَكَ الْحَمْدُ أَبَداً أَبَداً دَائِماً سَرْمَداً يَزِيدُ وَ لا يَبِيدُ كَمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى إِلَهِي إِنْ أَخَذْتَنِي بِجُرْمِي أَخَذْتُكَ بِعَفْوِكَ وَ إِنْ أَخَذْتَنِي بِذُنُوبِي أَخَذْتُكَ بِمَغْفِرَتِكَ وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِي النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّي أُحِبُّكَ إِلَهِي إِنْ كَانَ صَغُرَ فِي جَنْبِ طَاعَتِكَ عَمَلِي فَقَدْ كَبُرَ فِي جَنْبِ رَجَائِكَ أَمَلِي إِلَهِي كَيْفَ أَنْقَلِبُ مِنْ عِنْدِكَ بِالْخَيْبَةِ مَحْرُوماً وَ قَدْ كَانَ حُسْنُ ظَنِّي بِجُودِكَ أَنْ تَقْلِبَنِي بِالنَّجَاةِ مَرْحُوما إِلَهِي وَ قَدْ أَفْنَيْتُ عُمُرِي فِي شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْكَ وَ أَبْلَيْتُ شَبَابِي فِي سَكْرَةِ التَّبَاعُدِ مِنْكَ إِلَهِي فَلَمْ أَسْتَيْقِظْ أَيَّامَ اغْتِرَارِي بِكَ وَ رُكُونِي إِلَى سَبِيلِ سَخَطِكَ.
إِلَهِي وَ أَنَا عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِكَ قَائِمٌ بَيْنَ يَدَيْكَ مُتَوَسِّلٌ بِكَرَمِكَ إِلَيْكَ
خدايا! كارم را چنان كه تو سزاوار آن هستى بر عهده گير! خدايا! به من نگاه مهربانى كن كه من گنهكارم و نادانى همه وجودم را فرا گرفته است. خدايا! تو گناهان مرا در دنيا پوشاندى و آن را مخفى كردى، تو خودت مى دانى كه در قيامت بيشتر نياز دارم كه گناهانم را بپوشانى! در اين دنيا گناهانم را براى هيچيك از بندگان شايسته ات آشكار نكردى، پس مرا در قيامت در برابر ديدگان مردم رسوا مكن! خدايا بخشش تو، آرزويم را گسترده ساخت، و عفو تو هم از عمل من برترى گرفت و من اميد به عفو تو دارم.
خدايا! روزى كه در آن ميان بندگانت حكم مى كنى، مرا به ديدارت خوشحال كن!
خدايا عذرخواهى من از پيشگاهت، عذرخواهى كسى است كه از پذيرفتن عذرش بى نياز نيست، پس عذرم را بپذير اى كريم ترين كسى كه گناهكاران از او پوزش خواستند.
خدايا، حاجتم را رد مكن و مرا نوميدى مساز!
خدايا، اگر خوارى ام را مى خواستى، مرا هدايت نمى كردى و اگر رسوايى ام را مى خواستى مرا از بلاها نجات نمى دادى، خدايا، يك عمر از تو خواستم كه مرا عفو كنى، باور نمى كنم كه مرا در اين حاجتى كه يك عمر از تو خواستم نااميد كنى!
خدايا تو را سپاس مى گويم، سپاسى ابدى و جاودانه، هميشگى و بى پايان، سپاسى كه افزون شود و نابود نگردد، آنگونه كه تو راضى و خشنود گردى!
خدايا اگر مرا بر گناهانم مواخذه كنى، من تو را به عفوت صدا بزنم و اگر به گناهانم بنگرى، من به بخشش تو مى نگرم و اگر مرا وارد دوزخ كنى، به اهل آن آگاهى دهم كه تو را دوست دارم.
خدايا اگر عملم در برابر طاعتت كوچك است، پس اميدم به بخشش تو، بزرگ است. خدايا چگونه از بارگاهت با نوميدى و محروميت بازگردم، درحالى كه اميد داشتم كه مرا مى بخشى!
خدايا عمرم را در راه غفلت از تو سپرى كردم و جوانى ام را در مستى دورى از تو پير نمودم، در روزگار غرور جوانى از خواب غفلت بيدار نشدم و خشم تو را از ياد بردم، اكنون به درگاه تو رو كرده ام، بنده تو هستم، چاره اى ندارم به مهربانى تو توسّل مى جويم!