تو منتظر هستى تا آيت الله بروجردى از خانه خارج شود تا همراه او به سوى حرم حضرت معصومه(عليها السلام) بروى، هر روز در چنين وقتى، او از خانه خارج مى شود و به حرم مى رود و بعد از زيارت نزد شاگردانش كه در "مسجد اعظم" جمع شده اند مى رود و براى آنان درس مى گويد، امروز او مرجع بزرگ شيعيان است، مجلس درس او، مهم ترين درس حوزه علميه قم است.
وقتى آيت الله بروجردى نزديك درِ ورودى حرم مى رسد مى بيند كه يكى از هيأت ها به صورت دسته عزادارى به آنجا آمده اند و اكنون آنها نشسته اند و يكى براى آنان روضه مى خواند و آنان گريه مى كنند.
آيت الله بروجردى وقتى اين منظره را مى بيند همانجا مى ماند و به روضه گوش مى دهد و اشك مى ريزد. روضه كوتاه است و مختصر. بعد از ده دقيقه مراسم تمام مى شود و آيت الله بروجردى وارد حرم مى شود و بعد از زيارت مختصر نزد شاگردانش مى رود.
او مقدارى دير كرده است، شاگردانش مى دانند كه او انسان منظمى است، تأخير او حتماً رمز و رازى داشته است، آرى، او مى خواسته است پيامى را به تاريخ تشيّع برساند كه مرجع تقليد شيعه هرگز به مجلس روضه امام حسين(عليه السلام)بى اعتنايى نمى كند و حتّى درس خود را به تاخير مى اندازد تا از بركت روضه بهره مند شود.
آرى، او مى داند كه آيندگان چقدر به اين پيام محتاج خواهند بود، وقتى او اين گونه احترام روضه خوانى را نگاه مى دارد شاگردان او هم همين مسير را خواهند پيمود، زيرا شاگرد راه و رسم استاد را با جان و دل مى پذيرد، چنين شاگردانى هرگز راه را گم نخواهند كرد، آرى، آيت الله بروجردى با اين تاخير، بزرگ ترين درس خود را به شاگردانش داد.
خيلى از سخنان علمى آن روز، از يادها رفته است، ولى اين كار او براى هميشه در خاطره ها باقى خواهد ماند، شاگردان او در آن روز به معناى واقعى، "يادگيرى" را تجربه كردند، يادگيرى اين نيست كه من، مقدارى اصطلاحات علمى و يك مشت الفاظ ياد بگيرم، يادگيرى اين است كه در منش و بينش من تغيير ايجاد شود و من به آن وفادار بمانم.
من در زمانه اى گرفتار شده ام كه ساختمان هاى زياد، كتابخانه ها، دنياى ارتباطات و امكانات فراوان براى يادگيرى فراهم شده است ولى مرا درگير يادگيرى نمى كنند، بلكه درون مرا هم خالى مى كنند.
در اين غوغاهاى رنگين، من نياز به همان پيام آيت الله بروجردى دارم تا بفهمم كه حرمت روضه امام حسين(عليه السلام)بالاتر از درس و فقاهت است، آن مرجع بزرگ آن قدر شجاعت و شهامت داشت تا اين پيام را شفاف و روشن بازگو كند تا همه كسانى كه اسير الفاظ خشك و بى روح شده اند راه را بيابند و آن را ياد بگيرند.