آقاى من! تو از بين خوبان جهان، خوب ترين هستى، تو اصل و اساس همه كمالات و زيبايى ها مى باشى، انتظار تو، آرمان و جهت زندگى من است، اگر اين طور نباشم، جهت زندگى خود را گم مى كنم و از كمال خود دور مى شوم.
كمال من در اين است كه هر چه بيشتر به ياد تو باشم و اين گونه رحمت خدا را به سوى خود جذب كنم.
شايد من پيرو خوبى براى تو نباشم، اُفتان و خيزان از تو پيروى كنم، امّا مهم اين است كه تو را مى خواهم و در انتظار تو هستم، من راه را گم نكرده ام و امام خود را شناخته ام، من با كسى كه اصلاً راه سعادت را نمى شناسد، خيلى تفاوت دارم.
خدا به تو مقام عصمت داده است و تو از هر خطايى به دور هستى. محبّت به تو، سرمايه اى ارزشمند است، هر چقدر دل من از اين محبّت تو بهره بيشترى داشته باشد، ارزش من بيشتر و بيشتر مى شود.

* * *

بار خدايا! روزگارى است كه از امامِ خود دور افتاده ام، از تو مى خواهم كمكم كنى تا من دست از دين و آيين خود برندارم. من به تو پناه مى برم از اين كه طولانى شدن روزگار غيبت، باعث شكّ و ترديد من بشود.
از تو مى خواهم كه توفيق دهى تا هميشه به ياد امامِ خود باشم و او را فراموش نكنم. توفيقم بده براى ظهور او دعا كنم! مرا در زمره ياران او قرار بده![27]