انسان جانشين خدا بر روى زمين است و براى همين نكته بود كه خداوند به فرشتگان دستور داد تا بر انسان سجده كنند.
و فرشتگان به ساحت قدس الهى عرضه داشتند كه چرا اين بشر را آفريدى، اگر مقصود تو عبادت كردن اوست ما فرشتگان كه عبادت تو را مى كنيم.
خداوند در جواب فرمود: "من چيزى را مى دانم كه شما نمى دانيد".[2]
جالب است بدانيم كه خداوند در مواردى به اين انسان مباهات و افتخار مى كند و از فرشتگان مى خواهد كه به اين انسان نگاه كنند.
حال با هم مواردى كه خداوند بر انسان افتخار مى كند مورد بررسى قرار مى دهيم:
الف - هنگامى كه بنده مؤمن نيمه شب از خواب برمى خيزد و از خواب شيرين مى گذرد و وضو مى گيرد و نماز شب مى خواند; آنجاست كه خداوند چون اين منظره را مى بيند به اين بنده اش در حضور فرشتگان افتخار مى كند و مى فرمايد: "اى فرشتگان بنده مرا ببينيد كه چگونه از لذّت خواب خود مى گذرد تا نماز بخواند آن هم نمازى كه بر او واجب نكرده ام".[3]
ب - هنگامى كه بنده مؤمن به حج مى رود و روز عرفه از سرزمين عرفات كوچ مى كند خداوند به او در حضور فرشتگان مباهات مى كند و مى فرمايد: "اى فرشتگانم، نگاه كنيد به اين بنده من".[4]
ج - وقتى رزمندان اسلام آماده حمله به قلب لشكر دشمن مى شوند و جان خود را در كف اخلاص گذاشته و مى روند تا تقديم اسلام كنند، اينجاست كه خدا به رزمندگان مباهات مى كند.[5]
ولى يك مورد ديگرى هم هست كه خداوند به انسان مباهات مى كند و زمان و مكان خاصّى ندارد و شما هر موقع كه اراده كنيد مى توانيد به اين مباهات الهى برسيد.
اين مورد را امام باقر و امام صادق(عليهما السلام) براى ما بيان مى كنند و آن موقعى است كه مؤمنى به زيارت برادر دينى خود مى رود و با يكديگر دست داده و همديگر را در آغوش مى گيرند، آنجاست كه خداوند به آنان نظر رحمت مى كند و به اين دو نفر افتخار مى كند و به فرشتگان مى فرمايد: "اى فرشتگان من، نگاه كنيد به اين دو بنده من كه به ديدار يكديگر رفته و چگونه يكديگر را دوست مى دارند و اين ديدار و محبّت به خاطر من است، پس بر من است كه آنان را در آتش جهنّم نسوزانم".[6]
من دقّت زيادى در سخنان و كلمات امامان معصوم(عليهم السلام) نمودم مورد ديگرى را نيافتم كه خداوند هنگام مباهات كردن به بنده خود، وعده آزادى از آتش جهنم داده باشد.
خلاصه آن كه وقتى به ديدار برادر مؤمن خود مى رويد و دست در دست او مى نهيد و اين كار را به خاطر خدا انجام مى دهيد، خداوند به اين كار تو افتخار مى كند. آرى هيچ چيز به اندازه خشنود كردن دل مؤمن، خدا را خوشحال نمى كند!