همه ما مى دانيم كه گناه و معصيت، جسم و روح انسان را آلوده مى كند و مانع بزرگى براى رشد و كمال او محسوب مى شود، آرى اين گناه است كه باعث سياهى قلب انسان مى شود به طورى كه ديگر او لذّت مناجات با خداوند را درك نمى كند و نمى تواند با او مناجات كند و در درگاه او قطره اشكى بريزد.
اين گناه است كه انسان را از نماز شب محروم مى دارد و هم چنين مانع آمدن باران رحمت مى گردد و امواج بلا و بيمارى را به سوى انسان مى كشاند.[26]
براى همين انسان بايد براى بخششِ گناهان خود فكرى بكند تا اثرات گناهان بيش از اين در زندگى او باقى نماند.
البتّه گناهانى كه مربوط به "حقّ الناس" است، بايد نسبت به پرداخت حقوق مردم اقدام نمود، امّا سؤال اين است گناهانى كه مربوط به "حقّ الله" است را چگونه پاك كنيم؟
آيا اطّلاع دارى كه امامان معصوم(عليهم السلام) در سخنان متعدد همين دست دادن با مؤمن را يكى از مهم ترين راه هاى بخشش گناهان معرّفى كرده اند؟
آيا در فصل پاييز كه برگ درختان زرد مى شود به يك باغ رفته اى تا ببينى كه وقتى كه نسيمى مىوزد، چگونه برگ درختان بر روى زمين مى ريزند؟
امام باقر(عليه السلام) مى فرمايند: "وقتى كه دو مؤمن با هم دست مى دهند، گناهان آنان مى ريزد همان طور كه از درختان برگ مى ريزد".[27]
آرى! اگر چشم باطن مى داشتيم مى ديديم كه چگونه گناهان ما هنگام دست دادن از وجودمان فرو مى ريزد.
جالب است بدانى در احاديث ديگر ريزش گناهان را در هنگام دست دادن به ريزش برگ درختان هنگام وزش طوفانِ سهمگين در فصل سرما تشبيه نموده است.[28]
اين ريزش گناهان تا پايان ملاقات مؤمن ادامه دارد، يعنى شما وقتى به ديدن برادر مؤمن خود مى رويد و با او دست مى دهيد تا هر زمان كه ملاقات شما طول بكشد، ريزش گناهان ادامه دارد، البتّه به شرط آن كه اين ملاقات خودش مجلس گناه و غيبت مردم نشود.
بارها و بارها براى من پيش آمده است كه به ديدار دوست مؤمن خود رفته و با او دست داده ام و مقدارى با او سخن گفته ام، در موقع خداحافظى يك نشاطى در وجود خود احساس كرده ام گويى كه روح و جانم سبك شده است.
اين حالت حتماً براى شما هم پيش آمده است و علّت اين نشاط و سبكى براى اين است كه روح ما از تيرگى گناهان پاك شده است، گويى كه آن زنجيرهايى كه از گناهان به پاى ما بسته شده بود، باز گرديده اند و براى همين است كه روح ما مى تواند آزادانه پرواز كند.
كسى كه يك هفته به حمّام نرفته باشد، وقتى بعد از يك هفته به حمّام مى رود و بدن خود را تميز مى شوييد، احساس سبكى و راحتى به او دست مى دهد زيرا بدن تميز شده است، همين طور وقتى ما دست در دست مؤمن مى نهيم، گناهان روح ما زدوده مى شود و روحمان آزاد مى گردد و در نتيجه، ما احساس سبكى و نشاط مى كنيم!
و خلاصه كلام آن كه مكتب ما همان طور كه نماز و روزه و استغفار و دعا و گريه را براى پاك شدن گناهان معرّفى كرده است، دست دادن را هم به عنوان بهترين راه بخشش گناه بيان مى كند.
و جالب آن كه امام باقر(عليه السلام) در حديثى به بيان اين نكته مى پردازد: "هنگامى كه مؤمن دست برادر مؤمن خود را مى گيرد، گناهان آن دو شروع به ريختن مى كند تا آنجا كه وقتى آن دو از هم جدا مى شوند ديگر هيچ گناهى در پرونده اعمال آن ها نيست".[29]
پس براى اين كه به بخشش الهى دسترسى پيدا كنى به متن جامعه برو و با برادران مؤمن خويش دست بده تا طوفانى سهمگين، برگ هاى گناهانت را بريزد و تو بخشش خدا را به سوى خود جذب كنى.
خوب است اين حديث را هم براى شما بگويم: "وقتى كسى در مقابل عظمت خداوند سجده كند گناهان او مانند برگ درخت مى ريزد".[30]
آرى اسلام چه دين جامعى است كه وقتى مى خواهد براى بخشش گناهان راهى معرّفى كند، دست دادن با مردم را همچون سجده معرّفى مى كند!
و نكته آخر اين كه در حديثى از امام باقر(عليه السلام) آمده است كه وقتى مؤمن دست در دست دوست مؤمن خود مى نهد، خداوند خطاب به گناهان آنان مى كند مى گويد: "اى گناهان بريزيد!"، پس از آن گناهان شروع به ريزش مى كنند.[31]
من تا به حال مورد ديگر نديدم كه خداوند، گناهان را مورد خطاب قرار دهد و چنين امر كند كه از پرونده مؤمن پاك شوند و اين كه خود خداوند اقدام به چنين عملى مى كند نشانه اين است كه خداوند اين عمل دست دادن را خيلى دوست دارد كه وقتى مى بيند دو مؤمن با هم دست دادند خودش به گناهان آن دو امر مى كند تا از سطح وجود آنان پاك شوند.