ما همه عادت كرده ايم كه هر گاه به هم برسيم با يكديگر دست بدهيم، امّا خبر نداريم كه خيلى ها حسرت اين سنّت ما را دارند.
يكى از نويسندگان غربى مى گويد: "با كمال تأسّف و بدون آن كه متوجّه باشيم، كمتر يكديگر را لمس مى كنيم و فاصله هاى ما از يكديگر بيشتر مى شود، شهر نشينى مدرن، در حالى كه زرهى بر تن كرده و دستش را در دستكش آهنين مخفى كرده است، احساس مى كند كه به دام افتاده است و با احساسات نزديك ترين همراهانش بيگانه شده است".[90]
به تازگى در اين زمان ما، براى بعضى ها مد شده است كه به جاى ديدار دوستان و آشنايان و دست دادن با آنان به ارسال پيام كوتاه با تلفن همراه اكتفا مى كنند و خيال مى كند كه حقّ دوستى را هم به جا آورده اند.
خدا نكند روزى بيايد كه رسم و رسوم قرن بيست و يكم، با ما آن چنان كند كه جاى ديدار پدر و مادر و دوستان و دست دادن با آنان، به فرستادن يك پيام كوتاه اكتفا كنيم.
بياييد تا محبّت را به يكديگر هديه كنيم تا شاهد شكوفايى صميميّت در جهان خود باشيم و تمام دنياى ما پر از بوى خوشِ صفا و دوستى و محبّت باشد.
آيا مى دانيد كه همين دست دادن و لمس كردن دستِ ديگرى چه اثرى در بدن شما مى گذارد؟
دكتر "هلن كولتون" مى گويد: "هنگامى كه كسى ما را لمس مى كند ميزان هموگلوبين خون به اندازه چشمگيرى افزايش مى يابد".[91]
و همه مى دانيم كه هموگلوبين بخشى از خون است كه اكسيژن را به تمامى اندام هاى بدن از جمله قلب و مغز مى رساند و در صورتى كه اندازه هموگلوبين در خون ما رو به بالا رود، تمام اعضاى بدن ما تقويت مى شوند و هم چنين از بروز بيمارى ها جلوگيرى شود.
به هرحال ظاهر نمودن عواطف مثبت و زيبا در هنگام برخورد با ديگران، موجب مى شود شما دوستان جديدى پيدا كنيد و روابط قبلى شما هم استحكام پيدا كند.
آرى امروزه علم ثابت كرده است چه ارتباط مثبتى بين همين دست دادن و تقويت بدن وجود دارد و ما براى سلامت جسممان هم كه شده بايد به اين سنّت ديرين ادامه دهيم و آن را بيشتر ترويج كنيم.
با همين دست دادن مى توانيد به رشد معنوى برسيد! مى توانيد كارى كنيد تا خدا نزد فرشتگان به شما افتخار كند و به شما نگاهى كند.
و به يقين بدانيد كه با همين محبّتى كه از طريق دست دادن به مردم هديه مى كنيد، قدمى براى نشاط خود و ديگران برمى داريد.