اگر كسى بخواهد مرا بهتر بشناسد، كافى است بررسى كند آرزوهاى من چيست. انسان فقط به اميدها و آرزوهايش زندگى مى كند.
اين جمله را بارها شنيده ام: "گر در طلب لقمه نانى، نانى!" اگر كسى همه فكر و ذهنش را صرف به دست آوردن غذاى جسم كند، ارزش او همان لقمه نانى است كه به دست مى آورد. راست گفته اند كه انسان چيزى جز آرزويش نيست. هركس آرزوى بزرگ ترى به دل داشته باشد، ارزش بيشترى دارد.
اكنون بايد فكر كنم. اگر آرزوى من، اين دنيا و جلوه هاى آن باشد، ارزش من به اندازه ارزش دنياست; دنيايى كه فانى و نابود مى شود; امّا اگر آرزوى من، رضايت و خشنودى خدا و ديدار او باشد، من موجود ديگرى خواهم شد و ارزش من از همه دنيا بالاتر خواهد شد.