خبر نازل شدن عذاب بر حارث به گوش همه مردم مى رسد ، آنها به سخنان پيامبر يقين بيشترى پيدا كرده اند .
من اميدوارم كه اين خبر براى منافقان كه در ميان اين مردم هستند درس عبرتى باشد .
پيامبر نگاه به مردم مى كند ، مى بيند كه هلاك شدنِ حارث ، زمينه خوبى در مردم ايجاد كرده است .
خيلى به جا است كه پيامبر براى مردم سخنرانى كند .
الآن بايد از فرصت پيش آمده استفاده كرد ، پيامبر دستور مى دهد تا همه مردم پاى منبر جمع بشوند .
او به بالاى منبر رفته ، رو به مردم مى كند و مى گويد : "اى مردم ! خوشا به حال كسى كه ولايت على را قبول كند و واى بر كسى كه با على دشمنى كند ، على و شيعيان او در روز قيامت به سوى بهشت خواهند رفت و در آن روز ، هيچ ترس و واهمه اى نخواهند داشت . خداوند از آنها راضى خواهد بود و آنها غرق رحمت و مهربانى خدايند. شيعيان على به خوشبختى هميشگى خواهند رسيد و در بهشت منزل خواهند كرد و فرشتگان بر آنان سلام خواهند كرد ".[152]
مراسم غدير با اين سخنان پيامبر به پايان مى آيد ، آخرين سخنان پيامبر در غدير، وعده بهشت براى شيعيان على(عليه السلام) است .
هر كسى كه به ولايت على(عليه السلام) وفادار بماند و او را دوست بدارد، در بهشت منزل خواهد نمود .
همسفرم !
مراسم غدير رو به پايان است ، مردم ديگر مى خواهند به خانه و كاشانه خود برگردند .
آنها نزد پيامبر مى آيند و اجازه مى خواهند تا حركت خود را آغاز كنند .
پيامبر به آنها اجازه مى دهد ، مردم خود را براى حركت آماده مى كنند ، خيمه ها جمع مى شود .
ساعت حدود چهار بعد از ظهر است ، من با خودم مى گويم كاش امشب هم اينجا مى مانديم و صبح زود حركت مى كرديم .
امّا مردم ديگر مى خواهند هر چه زودتر نزد خانواده هاى خود باز گردند .
اهل مكّه و يمن براى خداحافظى مى آيند آنها با پيامبر وداع مى كنند و به سوى شهر خود مى روند . سپس آنانى كه منزلشان در مسير عراق و مصر است با پيامبر خدا حافظى كرده و حركت مى كنند .
پيامبر هم همراه با مردم مدينه به سوى مدينه حركت مى كند .
من و تو تصميم داريم به مدينه برويم . ما اكنون بايد با غدير خُم ، اين بركه زيبا، وداع كنيم ، به راستى كه دل كندن از اينجا سخت است .
بيا تا با اين سرزمين آخرين سخن هاى خود را بگوييم :
اى غدير !
اى زمزمه آبِ حيات !
اى بركه اى كه يكباره ، چشمه آسمان شدى !
به راستى كه تو همواره ، گنج بزرگ تاريخ خواهى ماند .
ما سوگند مى خوريم كه هرگز فراموشت نكنيم ;
و تا نفس در سينه داريم ، از حقيقت تو دم بزنيم ;
تا جان در بدن داريم ، به شكوه تو بيافزاييم ;
و حماسه جاويد تو را رونقى دوباره ببخشيم .