خبر به تو مى رسد كه پيامبر مى خواهد براى جهاد با كفار حركت كند و ريشه بت پرستى را از بين ببرد و نداى توحيد را در خانه خدا طنين انداز نمايد.
تو هم دوست دارى كه در اين سفر همراه پيامبر باشى. خودت را به مسجد مى رسانى و نزد پيامبر مى روى. سلام مى كنى و مى گويى: "من خيلى علاقه دارم كه به جهاد بروم و در راه خدا با دشمنان بجنگم".
پيامبر خيلى خوشحال مى شود كه جوانى مانند تو مى خواهد به جهاد برود. او رو به تو مى كند و مى گويد: "اگر در جهاد در راه خدا شهادت نصيب تو شود، به سعادت بزرگى دست يافته اى و اگر بازگردى، خداوند تمام گناهانت را مى بخشد، همانند روزى كه از مادر متولّد شده اى".
سخن پيامبر تو را به فكر فرو مى برد، تو كه مشتاق جهاد و شهادت بودى مشتاق تر شدى و بيقرار!
امّا نمى دانم كه چرا اين قدر مضطرب هستى؟ به چه فكر مى كنى؟ مثل اين كه بر سر دو راهى گير كرده اى. چه شده است؟
فهميدم چه شده است، گويا پدر و مادر تو پير هستند و تو نگران آنها هستى. آنها كسى را جز تو ندارند. دلخوشى آنها در تمام دنيا فقط تو هستى. آنها دوست دارند كنارشان باشى.
خوب است در اين مورد با پيامبر مشورت كنى. رو به پيامبر مى كنى و مى گويى: "اى رسول خدا! مى خواهم به جهاد بروم; امّا پدر و مادرم پير شده اند و از رفتن من ناراحت مى شوند، زيرا آنها با من انس مى گيرند".
پيامبر تا اين سخن تو را مى شنود، مى فرمايد: "اى جوان! كنار پدر و مادر خود بمان. به خدايى كه جانم در دست قدرت او است، اين كه يك شب كنار پدر و مادر خود بمانى و آنها با تو انس بگيرند از يك سال جهاد در راه خدا بالاتر است".[87]
اكنون تو مى فهمى كه دين واقعى چيست. تو ديگر حسرت جهاد كردن ندارى.
تو تا آخرين لحظه كنار پدر و مادر خود مى مانى و به آنها خدمت مى كنى.
قرآن مى گويد:
(وَصَّيْنَا الاِْنسَـنَ بِوَ لِدَيْهِ حُسْنًا).
به انسان سفارش كرديم تا به پدر و مادر خود نيكى كند.[88]
تدبّرى در آيه :
قرآن هدف از خلقت انسان را عبادت كردن و بندگى مى داند. ما هر چقدر بتوانيم بيشتر به عبادت بپردازيم به خدا نزديك تر مى شويم و مى توانيم رحمت خدا را به سوى خود جذب كنيم.
وقتى واژه "عبادت" را مى شنويم به ياد نماز، روزه، حج و... مى افتيم; امّا در سخن حضرت على(عليه السلام)، بوسيدن صورت پدر و مادر، عبادت معرّفى شده است.[89]
افسوس كه ما از اسلام واقعى فاصله گرفته ايم، به اسم، مسلمان هستيم ولى از اسلام دور شده ايم و فقط به بعضى از دستورات اسلام عمل مى كنيم؟
چرا بايد پدران و مادران در جامعه ما اين طور در آسايشگاه ها دِق كنند و بميرند و فرزندان آنها ـ به خيال خودشان ـ براى رسيدن به خدا، هزاران كيلومتر سفر كنند تا يك عمره به جاآورند و عبادتى كرده باشند!!
تصميم بگير كه از امروز اين عبادت را هم انجام دهى و اين گونه به خدا نزديك و نزديك تر بشوى.