چند روز به ايّام عيد مانده بود، همسرم مشغول خانه تكانى بود. من هم مشغول نوشتن كتابم بودم. تلفن زنگ زد، گوشى را برداشتم يكى از دوستانم بود كه خبر مى داد فردا با خانواده مهمان ما خواهند بود.
خيلى خوشحال شدم، نزد همسرم رفتم و به او خبر دادم كه فردا مهمان داريم، او خيلى خوشحال شد.
با خود گفتم چون همسرم كار زيادى انجام داده است فردا براى ناهار از رستوران غذا تهيّه كنيم. وقتى موضوع را به همسرم گفتم او مخالفت كرد.
من اصرار به اين موضوع داشتم ولى او قبول نمى كرد. سرانجام او به من رو كرد و گفت: وقتى مهمان مى آيد بايد من غذا آماده كنم، قرآن اين را مى گويد.
من با تعجّب به او نگاه كردم، هر چه فكر كردم چنين آيه اى يادم نيامد. گفتم كدام آيه؟
او قرآن را برداشت و قصه ابراهيم(عليه السلام) را برايم گفت، آنجا كه خدا مى گويد: "وقتى مهمانان او آمدند ابراهيم(عليه السلام) نزد همسرش رفت و براى آنان غذا آورد".
آيا ابراهيم(عليه السلام) براى تهيّه غذاى مهمانان به رستوران رفت كه تو مى خواهى اين كار را بكنى؟
به راستى چرا همسر ابراهيم، خودش غذا براى مهمانان پخت؟ و چرا قرآن اين نكته را بيان مى كند؟
آن روز من خيلى درباره اين موضوع فكر كردم و سرانجام به اين نكته رسيدم كه كارِ زن در خانه، افتخار است و براى همين قرآن به آشپزى همسر ابراهيم(عليه السلام)اشاره مى كند.
اگر زنان جامعه ما مى دانستند كه خدمت زن در خانه چه مقام و منزلتى پيش خداوند دارد به اين كار افتخار مى كردند.
اگر مردى بخواهد نظرِ مرحمتِ خدا را به سوى خود جلب كند بايد چه كند؟ او بايد يك ميليون تومان به حساب سازمان حج و زيارت واريز كند و بعد از چند سال چشم انتظارى، وقتى نوبتش شد به مكّه برود و اعمال حج را به جا آورد و وقتى كه از صحراى عرفات به سوى سرزمين مِنى حركت كند، حالا خداى متعال به او نظر مرحمتى مى كند.
امّا خدا در چه موقعى نظر مرحمت خود را به زنان مى كند؟
جواب اين سؤال را از پيامبر(صلى الله عليه وآله) بشنويد: "هر گاه زنى براى مرتب كردن خانه شوهرش، چيزى را از جايى به جاى ديگر ببرد، خداوند به او نظر رحمت مى كند".[97]
خداوند عادل است و اگر زن در خانه شوهر به خدمت مشغول شود براى او چنين ثوابى را قرار مى دهد .
همسر ابراهيم(عليه السلام) مى دانست كه با خدمت كردن در خانه شوهر مى تواند رحمت خدا را به سوى خود جلب كند براى همين براى مهمانان شوهرش غذا مى پخت.
راست گفته اند كه همواره كنار مردان بزرگ همسرانى فداكار وجود داشته اند.
قرآن در جريان مهمانان ابراهيم(عليه السلام) مى گويد:
(فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَآءَ بِعِجْل سَمِين).
او پنهانى به سوى همسرش رفت و گوساله اى (بريان شده) را براى آنها آورد.[98]
تدبّرى در آيه :
در زبان عربى براى مفهوم "رفتن" دو واژه استفاده مى شود: "ذَهَب" و "رَاغَ"، و ميان اين دو واژه تفاوت دقيقى است:
فرض كن دوستانت به خانه تو آمده اند، تو براى آنها چاى مى آورى و با ميوه از آنها پذيرايى مى كنى. بعد از مدتى، رو به آنها مى كنى و مى گويى: آيا شام خورده ايد؟ آنها تعارف مى كنند، ولى تو از اتاق پذيرايى بيرون مى روى و نزد همسرت مى روى و از او مى خواهى تا شام را آماده كند.
امّا يك وقت است كه از مهمانان خود سؤال نمى كنى كه شام خورده اند يا نه. مى دانى آنها شام نخورده اند. براى همين به گونه اى اتاق پذيرايى را ترك مى كنى كه آنها متوجّه نشوند. نمى گذارى بفهمند كه تو براى آماده كردن مقدّماتِ شام از پيش آنها رفتى.
وقتى مهمانان ابراهيم(عليه السلام) به خانه اش آمدند او به گونه اى نزد همسرش رفت كه آنها نفهميدند ابراهيم(عليه السلام) مى خواهد براى آنها شام بياورد. مهمانان نشسته بودند كه يك وقت ديدند ابراهيم براى آنها شام مفصلى آورد.
چون رفتن ابراهيم(عليه السلام) نزد همسرش با غافل كردن مهمانان همراه بود (تا آنها به ماجراى تهيّه شدن شام پى نبرند)، قرآن از واژه "رَاغَ" استفاده مى كند.[99]
امّا اگر ابراهيم(عليه السلام) به گونه اى نزد همسرش مى رفت كه مهمانان مى فهميدند او مى خواهد شام تهيّه كند قرآن واژه "ذَهَب" را به كار مى برد.
انتخاب واژه هاى قرآن براى ما درس هاى زيادى دارد. وقتى مهمان به خانه ات آمد بايد به گونه اى رفتار كنى كه مهمان مجبور به تعارف نشود.