در كوفه زندگى مى كنى و تا به حال امام صادق(عليه السلام) را نديده اى، عشق ديدنِ او تو را بيقرار كرده است. در فكر آن هستى تا هر چه زودتر به مدينه سفر كنى و امام را ببينى.
براى رفتن به اين سفر بايد كار كنى و مقدارى پول پس انداز كنى تا بتوانى به اين سفر دور و دراز بروى.
خبر به تو مى رسد كه هفته بعد، كاروانى به سوى مدينه حركت مى كند، خيلى خوشحال مى شوى و تصميم مى گيرى كه با اين كاروان سفر كنى. راه طولانى در پيش دارى. روزها مى گذرد تا اين كه به مدينه مى رسى.
به ديدار امام مى روى. سلام مى كنى و مى نشينى، امام به تو رو مى كند و مى گويد: "اى مُيسِّر! آفرين بر تو! تو بارها به فاميلِ خودت رسيدگى كرده اى و هواىِ آنها را داشته اى".
صورت تو چون گل مى شكفد، خوشحال مى شوى كه امام از دست تو راضى است. در جواب مى گويى: "آقا! من در روزگار جوانى كه در شهر كوفه كارگرى مى كردم، روزى دو سكّه، مزد مى گرفتم. من يكى از اين سكه ها را به عمه ام و ديگرى را به خاله ام مى دادم زيرا آنها پير بودند و كسى را جز من نداشتند".
امام با مهربانى به تو نگاه مى كند و مى گويد: "اى مُيسِّر! دو بار مرگ تو فرا رسيده بود; امّا خداوند هر بار به خاطر اين كار تو مرگت را عقب انداخت".[119]
تو با شنيدن اين سخن به فكر فرو مى روى، اگر تو صله رحم نمى كردى و با فاميل خود رفت و آمد نداشتى آلان بايد چند كفن هم پوسانده باشى.
وقت آن است كه تو به سجده بروى و شكر خدا را به جا آورى كه به تو توفيق داد كه صله رحم كنى.
قرآن در مورد مؤمنان مى گويد:
(وَ الَّذِينَ يَصِلُونَ مَآ أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ).
آنان پيوندهايى را كه خدا به آن دستور داده برقرار مى كنند.[120]
تدبّرى در آيه :
وقتى ماه رمضان فرا مى رسد جامعه ما حال و هواى خاصىّ پيدا مى كند و هر چه به شب هاى قدر نزديك مى شويم، روح معنويّت در جامعه بيشتر موج مى زند. در شب قدر مردم به شب زنده دارى مى پردازند و همه به مسجد مى روند و قرآن بر سر مى گيرند، گاه مى بينى كه هزاران نفر در مسجدى جمع شده اند و دست به دعا برداشته اند.
بعضى اوقات مى شود كه عدّه اى از همين مجالس، دست خالى برمى گردند. آيا تا به حال فكر كرده ايد چرا؟
من وقتى به احاديث مراجعه كردم ديدم كه پيامبر فرموده است: "وقتى يك نفر كه با فاميل خود قطع رابطه كرده است با قومى همراه باشد رحمت خدا بر آن قوم نازل نمى شود".[121]
آرى، گناه قطع ارتباط با پدر و مادر و عمو و دايى و... آن قدر بزرگ است كه مى تواند مانع رحمت خدا بشود.
بى جهت نيست كه قرآن به ارتباط داشتن با فاميل اين قدر تأكيد مى كند.