آيا مى دانى بهترين نام خدا چيست؟
آيا مى دانى كدام نام خدا در قرآن بيشتر از همه ذكر شده است؟
جواب اين است: الله.
اين نام 2816 بار در قرآن تكرار شده است.
اين نام مخصوص خداوند است، آيا تا به حال به معناى اين كلمه فكر كرده اى؟
"الله" از ريشه "اَلِهَ" است، اين واژه يك واژه عربى است. وقتى يك نفر در بيابانى، راه را گم كند، متحيّر و سرگردان شود و نداند چه كند، در زبان عربى مى گويند: "اَلِهَ الرَّجُلُ"، يعنى آن مرد متحيّر شد.
يك نظر اين است كه نام خدا را از اين ريشه گرفته اند، آيا مى دانى علّت آن چيست؟
وقتى تو مى خواهى در مورد خدا فكر كنى، چيزى جز تحيّر نصيب تو نمى شود، هيچ كس نمى تواند ذات خدا را درك كند، خدا را نمى توان با چشم ها ديد. او هيچ كدام از صفات مخلوقات را ندارد، او غيب است، براى همين هر كس كه بخواهد ذات او را بشناسد، چيزى جز تحيّر نصيب او نمى شود.*P*14
شايد شنيده اى كه امام باقر(عليه السلام) به ما دستور داده است كه از فكر كردن در مورد ذات خدا پرهيز كنيم، زيرا هيچ گاه عقل بشر به آنجا راه ندارد.
آرى! ما مى توانيم در مورد آيات و نشانه هاى خدا هر چقدر مى خواهيم سخن بگوييم، به راستى كه در جهان هستى شگفتى هاى زيادى وجود دارد، ماه و خورشيد و ستارگان و كهكشان ها و...*P*15
براى شناخت خدا ما بايد به قرآن مراجعه كنيم، ببينيم كه خدا، خودش را براى ما چگونه معرّفى كرده است.
شايد سؤال كنى كه چرا خدا اين گونه است؟ چرا او را نمى توان ديد؟
در جواب بايد بگويم كه اگر خدا را مى شد با چشم ديد، ديگر او خدا نبود، بلكه يك آفريده بود، هر چه با چشم ديده شود، مخلوق است.
هر چيزى كه با چشم ديده شود، يك روز از بين مى رود و تو مى دانى كه خدا هرگز از بين نمى رود.
خدا صفات و ويژگى هاى مخلوقات را ندارد، اگر او يكى از اين صفات را مى داشت، حتماً مى شد او را درك كرد و مى شد او را با چشم ديد، امّا ديگر او نمى توانست هميشگى باشد، گذر زمان او را هم دگرگون مى كرد.
خلاصه آن كه خداى يگانه هيچ صفتى از صفات مخلوقات خود را ندارد، براى همين هرگز نمى توان او را حس كرد و يا او را ديد. در دنيا و آخرت هيچ كس نمى تواند خدا را با چشم سر ببيند.
اكنون كه اين را دانستى مى توانى به راز كلمه "الله" پى ببرى، تو خدايى را مى پرستى كه همه در درك او متحيّر و سرگشته اند، خدايى كه از ديده ها پنهان است، خدايى كه عقل بشرى هم نمى تواند ذات او را درك كند.
? ? ?
نزديك غروب روز ششم ماه رمضان سال 1390 است، برنامه "ماه عسل" كه از شبكه سوم پخش مى شود را نگاه مى كنم. مهمان برنامه سخنى مى گويد، دوست دارم آن را براى شما نقل كنم. او مى گويد: "خداى من با خداى ديگران فرق مى كند، من خدا را حس مى كنم". مجرى برنامه خنده اى مى كند و مى گويد: "سلام ما را به خداى خودت برسان".
به راستى آيا ما مى توانيم خدا را حس كنيم؟ هرگز پيامبر و امامان(عليهم السلام)، سخنى از حس كردن خدا به زبان نياورده اند؟
آن ها بارها به ما ياد داده اند كه خدا را نمى توان حس كرد، نمى توان او را احساس كرد. خدا بالاتر از فهم و عقل و درك بشرى است.
مگر اين سخن امام صادق(عليه السلام) نيست: "خدا هرگز حس نمى شود و حواس بشرى او را درك نمى كند"؟*P*16
همه زيبايى خدا در اين است كه نمى توان او را تجربه كرد، نمى توان او را حس كرد.
آرى! هر چه را كه بتوان حس كرد، محدود است، هر چه كه حس شود، آفريده شده است، مخلوق است و روزى از بين مى رود.
من در اينجا مى خواهم سخنى را بگويم، من بررسى كردم در جامعه ما اگر بخواهى در مورد شخصيّت ها سخنى بگويى بايد خيلى حساب شده سخن بگويى. بايد حسابى ملاحظه كنى! بايد دست به عصا باشى، امّا به راحتى مى توانى هر سخنى كه دلت خواست در مورد خدا بزنى، هيچ مشكلى پيش نمى آيد. تو به راحتى مى توانى در راديو و تلويزيون ظاهر بشوى و بگويى كه من خدا را حس مى كنم!!
من نمونه اين سخنان را زياد شنيده ام! چرا هر كس مى تواند هر جورى دلش خواست در مورد خدا سخن بگويد؟
خلاصه آن كه نه ما بلكه پيامبران هم نمى توانند خدا را حس كنند، بلكه ما مى توانيم مهربانى خدا را حس كنيم. ما مى توانيم با تمام وجود خود، رحمت او را احساس كنيم، وقتى كه در گوشه اى به خلوت مى نشينيم و با او راز و نياز مى كنيم، وقتى كه نماز مى خوانيم، وقتى كه به مردم كمك مى كنيم... مى توانيم مهربانى خدا را احساس كنيم، آن وقت نسيم رحمت خدا مىوزد و قلب ما بهارى مى شود.