آيا خدا نور است؟ آيا نورى است كه زمين و آسمان ها را در برگرفته است؟
وقتى به قرآن مراجعه مى كنم مى بينم كه در آن كتاب آسمانى آمده است: (اللَّهُ نُورُ السَّمَـوَ تِ وَالاَْرْضِ)، خدا نور آسمان ها و زمين است.*P*46
آيا معنى اين آيه، همين است؟ آيا حقيقت خدا از نور است؟ مگر خدا در همه جا نيست، پس اگر او نور است، چرا شب ها همه جا تاريك مى شود؟
اگر خدا نور آسمان ها و زمين است، پس چرا در بعضى مكان ها تاريكى وجود دارد؟
اگر من همين الان، داخل اتاقى بروم كه پنجره اى ندارد، آنجا تاريك مى شود، آيا من مى توانم بگويم خدا در آن اتاق نيست؟
اگر خدا نور است، پس هر جا كه تاريكى هست، خدا نبايد باشد؟
معلوم است كه خدا همه جا هست، خود قرآن مى گويد: (هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ)، شما هر كجا كه باشيد خدا با شما هست.*P*47
از طرف ديگر، نور، خودش يك آفريده است و صفات آفريده ها را دارد، هر نورى ناگزير يك روز خاموش مى شود، چطور خدا مى تواند نور باشد؟
يكى هست كه جواب مرا بدهد؟ چرا خدا در قرآن خودش را "نور" معرّفى مى كند؟
بايد نزد امام رضا(عليه السلام) بروم، فقط او مى تواند جواب اين سؤال مرا بدهد.
? ? ?
ــ آقاى من! معناى يك آيه براى من معمّا شده است، آيا به من كمك مى كنيد؟
ــ كدام آيه را مى گويى؟
ــ اين آيه: (اللَّهُ نُورُ السَّمَـوَ تِ وَالاَْرْضِ)، خدا نور آسمان ها و زمين است.*P*48
ــ منظور اين است كه خدا، هدايت كننده اهل آسمان ها و اهل زمين به سمت روشنايى ها و زيبايى ها مى باشد. فرشتگان كه در آسمان ها هستند، خدا آن ها را به سوى كمال و خوبى ها هدايت مى كند، هم چنين اين خداست كه انسان ها را به خوبى ها هدايت مى كند.*P*49
آرى! اگر هدايت خدا نباشد، هيچ كس نمى تواند به سعادت و رستگارى برسد. وقتى كه شبى تاريك، در بيابان راه را گم كنى، به دنبال نورى مى گردى تا بتوانى نجات پيدا كنى، در آن تاريكى فقط نور مى تواند تو را راهنمايى و هدايت كند. وقتى نورى را از دور دست ها مى بينى، به سوى آن مى روى، زيرا مى دانى در آنجا كسى هست كه مى تواند به تو كمك كند.
خداوند هدايت كننده همه هستى است، همه نياز به هدايت او دارند. اكنون ديگر معناى اين كه خدا نور است، براى تو واضح و روشن شد كه خدا هدايت كننده آفريده هاست براى همين به او "نور" گفته مى شود و اين به اين معنى نيست كه ذات خدا، نور باشد، چون هيچ كس نمى تواند ذات خدا را درك كند.