بانوى من! به راستى ويژگى هاى شيعه واقعى چيست؟ چگونه من مى توانم خود را محك بزنم كه آيا پيرو شما هستم يا نه؟ اين سؤالى است كه ذهن مرا درگير كرده است.
يك روز، يكى از كسانى كه به شما خاندان پيامبر علاقه داشت به همسر خود گفت: "به خانه حضرت فاطمه(عليها السلام) برو و از او بپرس كه آيا ما از شيعيان شما هستيم يا نه؟".
همسر او به خانه تو آمد و اين سؤال را پرسيد، تو در پاسخ چنين گفتى: "اگر به گفته هاى ما عمل مى كنيد از شيعيان ما هستيد". آن زن اين پاسخ را براى شوهرش برد، وقتى شوهرش اين سخن را شنيد چنين گفت: "خدا به من رحم كند، من كه آلوده به گناهان هستم، پس جايگاه من در آتش خواهد بود". او شروع به گريه كرد و چنين پنداشت كه از شيعيان شما به حساب نمى آيد.
وقتى همسرش حال او را ديد به نزد تو بازگشت و ماجرا را بيان كرد، اينجا بود كه تو براى او چنين پيام دادى: "هر كس ما را دوست بدارد و با دشمن ما، دشمن باشد، هر چند كه به گناه آلوده باشد، اهل بهشت خواهد بود، ولى او وقتى اهل بهشت مى شود كه با بلاها و سختى هاى اين دنيا يا سختى هاى روز قيامت از گناه پاك بشود، اگر گناهان او زياد باشد، مدّتى در جهنّم در عذاب خواهد بود تا پاك شود، آن وقت است كه ما از او شفاعت مى كنيم و او را به بهشت مى آوريم".
آرى، بين شيعه و مُحبّ شما تفاوت است، شيعه شما در روز قيامت مستقيم به بهشت مى رود زيرا او از گناهان پاك است، ولى كسى كه شما را دوست دارد و از دشمنان شما بيزار است "مُحبّ" است، او با بلاها و سختى ها بايد از گناهانش پاك شود و آن وقت با شفاعت شما اهل بهشت مى شود.
آرى، اگر محبّ شما در اين دنيا به گناه آلوده بشود، به سختى ها و بلاها گرفتار خواهد شد، اين سختى ها، كفّاره گناهان اوست، بلاها رحمتى از جانب خداست تا او پاك شود و آلودگى ها از روح و جان او زدوده شود.[46]
نكته مهم اين است كه "مُحبّ" كسى است كه اهل تولّى و تبرّى است، دروغ مى گويد كسى كه ادّعا مى كند شما را دوست دارد ولى از دشمنان شما، بيزارى نمى جويد، او راه را گم كرده است. حقيقت دين، چيزى جز تولّى و تبرّى نيست. تولّى يعنى با دوستان خدا دوست بودن! تبرّى يعنى با دشمنان خدا دشمن بودن!