وَقَالُوا أَئِذَا ضَلَلْنَا فِي الاَْرْضِ أَئِنَّا لَفِي خَلْق جَدِيد بَلْ هُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ كَافِرُونَ (10 ) قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ (11 ) وَلَوْ تَرَى إِذِ الُْمجْرِمُونَ نَاكِسُو رُءُوسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ (12 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) براى بُت پرستان مكّه از روز قيامت سخن مى گفت، آنان با تعجّب مى پرسيدند: "وقتى ما مُرديم و بدن ما پوسيد و به مشتى خاك تبديل شديم، آيا دوباره زنده مى شويم؟".[17]
آنان روز قيامت را انكار مى كردند و مى خواستند با انكار آن، آزادانه به هوسرانى خود ادامه دهند. آنان غرق در لذّت هاى دنيا شده اند، از محمّد(صلى الله عليه وآله)مى خواهى تا به آنان چنين بگويد: "فرشته مرگ را بر شما گمارده اند و او جان شما را مى گيرد، وقتى روز قيامت برپا شود شما براى حسابرسى به پيشگاه خدا حاضر مى شويد".
مرگ و زندگى انسان به دست او نيست، اين تو هستى كه عزرائيل را مأمور مرگ انسان ها كرده اى. زمان مرگ هر انسانى مشخّص است، وقتى آن زمان فرا رسد، عزرائيل جان او را مى گيرد، هيچ انسانى نمى تواند مرگ را از خود دور كند.
امروز اين كافران، روز قيامت را دروغ مى شمارند، وقتى قيامت فرا رسد، آنان در پيشگاه تو سرهاى خود را به زير مى افكنند، حال آنان چه اَسَف بار است ! در آن لحظه آنان چنين مى گويند: "پيامبران تو در دنيا به ما وعده چنين روزى را مى دادند، ما آنچه را تو وعده داده بودى، به چشم ديديم. پيامبران از صداى جهنّم براى ما سخن گفتند و ما امروز صداى هولناك جهنّم را شنيديم، اكنون از تو مى خواهيم ما را به دنيا بازگردانى تا گذشته را جبران كنيم و عمل نيك انجام دهيم، ما ديگر به وعده هاى تو ايمان آورده ايم".

* * *