فَالْيَوْمَ لَا يَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْض نَفْعًا وَلَا ضَرًّا وَنَقُولُ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ (42 )
روز قيامت، روز سختى براى مشركان خواهد بود، هيچ كس آنان را يارى نخواهد كرد، آن روز ديگر نمى توانند به يكديگر سود و زيانى برسانند، آنان جهنّم را دروغ مى شمردند و مى گفتند وقتى مرگ سراغ ما بيايد، ديگر زنده نمى شويم.
امّا روز قيامت فرا مى رسد و تو همه آنان را زنده مى كنى، فرشتگان زنجيرهاى آهنين بر گردن آن ها مى اندازند و آن ها را با صورت بر روى زمين مى كشانند و به سوى جهنّم مى برند.[152]
وقتى آنان آتش سوزان جهنّم را مى بينند، هراسان مى شوند و صداى ناله آنان بلند مى شود، آن وقت است كه تو به آنان مى گويى: "بچشيد عذاب آتشى را كه آن را دروغ مى پنداشتيد".