أَفَلَمْ يَرَوْا إِلَى مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالاَْرْضِ إِنْ نَشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الاَْرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَيْهِمْ كِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لاََيَةً لِكُلِّ عَبْد مُنِيب (9 )
تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را براى هدايت بُت پرستان فرستادى امّا آنان او را دروغگو و ديوانه خواندند، چرا آنان اين گونه رفتار كردند؟ چرا شكرگزار نعمت هاى تو نبودند؟ چرا بُت هايى بى جان را مى پرستيدند و در مقابل آن ها سجده مى كردند؟
محمّد(صلى الله عليه وآله) از آنان مى خواهد فقط تو را بپرستند، امّا آنان به سخنان او اعتنا نمى كنند. چرا آنان به بلاهايى كه در حال و آينده از زمين و آسمان ممكن است بر آنان نازل شود، فكر نمى كنند؟ اگر تو اراده كنى مى توانى آنان را در زمين فرو برى، يا از آسمان، باران سنگ بر آنان فرو بفرستى، در اين هشدارها، براى كسانى كه به سوى تو توبه مى كنند، نشانه اى است.