وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الاَْدْنَى دُونَ الْعَذَابِ الاَْكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (21 )
تو انسان را براى سعادت و رستگارى آفريدى، به او اختيار دادى تا راه خود را انتخاب كند، براى او پيامبران و كتاب هاى آسمانى فرستادى، امّا گروهى از انسان ها گرفتار غفلت مى شوند و راه كفر را برمى گزينند، تو دوست ندارى كسى به عذاب جاويدان گرفتار شود، پس آن ها را به بلا گرفتار مى سازى، شايد از خواب غفلت بيدار شوند.
تو آن ها را قبل از عذاب جهنّم، به عذاب اين دنيا گرفتار مى كنى، بلاهاى زيادى برايشان مى فرستى، شايد توبه كنند و به سوى تو بازگردند و سعادتمند شوند.

* * *

تو براى گناهكاران دو قانون دارى:
1 - قانون بلا: آنان را به بلاهاى سخت مبتلا مى كنى تا از خواب غفلت بيدار شوند.
2 - قانون استدراج: وقتى آنان با نزول بلاها هم از خواب غفلت بيدار نشدند، از راه افزايش نعمت ها، آنان را مجازات مى كنى.
آرى، تو درِ نعمت ها را به روى آنان مى گشايى، صحّت و تندرستى، ثروت و دارايى، قدرت و توانايى و مانند آن را به آنان عنايت مى كنى تا سرگرم خوش گذرانى شوند.
وقتى غرق نعمت ها و خوشى ها شدند، آنان را به عذابى ناگهانى گرفتار مى سازى، مرگ سراغ آنان مى آيد و آنان را به سوى آتش جهنّم مى برد.[21]

* * *