يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا (41 ) وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا (42 ) هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيًما (43 ) تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا (44 )
اكنون با مؤمنان سخن مى گويى و از آنان مى خواهى كه تو را زياد ياد كنند و هر صبح و شام تو را تسبيح گويند، اين دنيا، ظاهرى فريبنده دارد و دل انسان را دچار غفلت مى كند و انسان را از هدف اصلى دور مى نمايد، اين ياد توست كه دل را شفا مى بخشد و زنگارهاى غفلت را مى زدايد.
اكنون به آن مؤمنانى كه تو را ياد مى كنند، بشارت مى دهى، آرى، تو آن خدايى هستى كه بر مؤمنان رحمت مى فرستى، فرشتگان نيز براى آنان از تو طلب بخشش مى كنند، رحمت تو براى چيست؟ چرا فرشتگان براى آنان طلب بخشش مى كنند؟ تو مى خواهى مؤمنان را از تاريكى ها به سوى نور ببرى كه تو به آنان همواره مهربان هستى.
روز قيامت كه فرا رسد، تو مؤمنان را در بهشت جاى مى دهى و در آنجا فرشتگان به آنان سلام مى كنند و تو براى آنان پاداش ارزشمندى آماده كرده اى.
آرى، آنان در قصرهاى بهشتى منزل مى كنند و فرشتگان به ديدار آنان مى روند، وقتى فرشتگان از درهاى قصر وارد مى شوند، به آنان مى گويند: "سلام بر شما كه در راه دين خدا صبر پيشه كرديد، چه عاقبت و خانه بهشتى خوبى نصيب شما شده است !".[98]

* * *

درست است كه شيطان در كمين بندگان توست و تلاش مى كند به هر وسيله اى آنان را فريب دهد، امّا تو همواره رحمت خويش را بر قلب مؤمنان نازل مى كنى و آنان را در اين دنيا تنها نمى گذارى، آنان در سايه رحمت تو مى توانند پرده هاى غفلت و فريب را بدرند تا نور ايمان و تقوا بر جان و روح آنان بتابد.

* * *