يَا نِسَاءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَد مِنَ النِّسَاءِ إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا (32 )
سخن خود را با زنان پيامبر چنين ادامه مى دهى: "اى زنان پيامبر ! شما مانند زنان معمولى نيستيد، شما بايد اسوه تقوا باشيد، پس مبادا با مردان بيگانه به شيوه اى هوس انگيز سخن بگوييد، به گونه اى سخن نگوييد كه مردان هوسران به شما طمع كنند، شما بايد معمولى سخن بگوييد".

* * *

مناسب است چند نكته را در اينجا بنويسم:
1 - بعضى از زنان وقتى با مرد بيگانه اى سخن مى گويند، آهنگ صداى خود را نازك و لطيف مى كنند و سبب مى شوند تا شهوت مرد بيگانه برانگيخته شود. زنان هنگام گفتگو با مرد نامحرم، به صورت معمولى و به دور از هر نوع كرشمه و ناز سخن بگويند.
2 - درست است كه روى سخن در اين آيه با زنان پيامبر است، امّا همه زنان مسلمان بايد از اين آيه، پند بگيرند.
يك مثال مى زنم: پدرى براى پسرش زحمت زيادى مى كشد و او را با هزار زحمت، راهى دانشگاه مى كند. روزى او مى بيند كه پسرش دروغ مى گويد. آن پدر به پسرش مى گويد: "اى دانشجو ! دروغ نگو !".
من كه اين سخن را مى شنوم، از آن چه مى فهمم؟
آيا من مى توانم بگويم: "منظور آن پدر اين است كه اگر كسى دانشجو نباشد، مى تواند دروغ بگويد؟".
فرقى نمى كند دانشجو دروغ بگويد يا غير دانشجو، دروغ گفتن، حرام است. وقتى آن پدر گفت: "اى دانشجو ! دروغ نگو"، منظورش اين بود كه يك دانشجو بايد جدّى تر از دروغ پرهيز كند، زيرا او قشر تحصيل كرده جامعه است و جامعه از او انتظار بيشترى دارد.
قرآن مى گويد: "اى زنان پيامبر ! با ناز و كرشمه سخن نگوييد"، منظورش اين است كه زنان پيامبر بايد اين قانون را جدّى تر اجرا كنند، امّا اين قانون براى همه زنان مسلمان است.

* * *