وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (10 ) إِنَّمَا تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَنَ بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَة وَأَجْر كَرِيم (11 )
از بُت پرستانى كه سرانجام در عذاب جهنّم مى سوزند، سخن گفتى، اكنون با محمّد(صلى الله عليه وآله) چنين مى گويى: "اى محمّد ! به حال آنان فرقى نمى كند كه آنان را از عذاب بترسانى يا نه، آنان لجوجانه از حقّ روى گردان هستند و ايمان نمى آورند. اى محمّد ! نصيحت و هشدار تو براى كسى سودمند است كه از قرآن پيروى مى كند و از من در خلوت و نهان بيم دارد، پس چنين افرادى را به بخشش من و پاداش بزرگ بشارت بده".
آرى، سرگذشت كافران، چيزى جز جهنّم نيست، امّا نيكوكاران در اين دنيا به خير و نيكويى مى رسند، آنان در سايه ايمان، آرامش را تجربه مى كنند و قطعاً سراى آخرت براى آنان بهتر و نيكوتر از دنياست.
چه خوب است سراى پرهيزكاران !
سراى آنان، بهشت جاويدان است، بهشتى كه نهرهاى آب در ميان باغ هاى آن جارى است، در آنجا هر چه بخواهند برايشان فراهم است و تو اين گونه پرهيزكاران را پاداش مى دهى.[2]

* * *