وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِنَ الْعَذَابِ (49 ) قَالُوا أَوَ لَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَال (50 )
اهل جهنّم در شعله هاى آتش مى سوزند و طاقت آنان تمام مى شود، پس به نگهبانان جهنّم چنين مى گويند:
ــ از خدا بخواهيد تا يك روز عذاب را از ما بردارد.
ــ چه شد كه شما به جهنّم گرفتار شديد؟ آيا خدا پيامبران را با معجزات براى هدايت شما نفرستاد؟ آيا در دنيا حقّ براى شما آشكار شد يا نه؟
ــ آرى. پيامبران براى ما آمدند و حقّ را به ما گفتند.
ــ شما حقّ را شناختيد و به آن كفر ورزيديد، پس بايد در اين جهنّم بسوزيد، ما براى شما دعا نمى كنيم.
ــ پس ما چه بايد كنيم كه از اين عذاب رهايى يابيم؟
ــ خودتان دعا كنيد و خدا را بخوانيد، البتّه دعاىِ شما كه راه كفر پيموديد، راه به جايى نمى برد و شما هرگز از اينجا نجات پيدا نمى كنيد.
اينجاست كه آنان از كمك نگهبانان جهنّم نااميد مى شوند و در ميان آتش هاى سوزان جهنّم مى سوزند.