إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آَمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الاَْشْهَادُ (51 ) يَوْمَ لَا يَنْفَعُ الظَّالِمِينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ (52 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) در مكّه است، پيروان او اندك است و دشمنان او بسيار. دشمنانش او را دروغگو و جادوگر مى خوانند و به مردم چنين مى گويند: "اى مردم ! به سخنان محمّد گوش ندهيد كه او مى خواهد شما را گمراه كند".
هر روز ياران محمّد(صلى الله عليه وآله) شكنجه هاى دردناك مى شوند، اگر محمّد(صلى الله عليه وآله) از جايى عبور كند به او سنگ پرتاب مى كنند، بزرگان مكّه محمّد(صلى الله عليه وآله) را به قتل تهديد مى كنند.
اكنون از وعده بزرگ خود سخن مى گويى تا محمّد(صلى الله عليه وآله) و ياران او به ادامه راه خود دلگرم شوند و از زيادى دشمنانشان نهراسند. اين عهد و پيمان تو با همه پيامبران و مؤمنان است. تو در دنيا و در روز قيامت، پيامبران و مؤمنان را يارى مى كنى، آنان با يارى تو در اين دنيا پيروز مى شوند و در آخرت هم سرفراز خواهند بود.
بندگان خوب تو در روز قيامت در رحمت تو خواهند بود، روز قيامت آن روزى است كه گواهان به اعمال بندگان گواهى مى دهند. در آن روز عذرخواهى ستمكاران سودى به حالشان نمى بخشد، ستمكاران در آن روز از رحمت تو دور هستند، منزلگاه بد جهنّم براى آنان است.

* * *

در اينجا بايد دو نكته را بنويسم:
* نكته اول
در آيه 51 خدا وعده مى دهد كه پيامبران و مؤمنان را يارى مى كند و آنان را پيروز مى گرداند.
وقتى تاريخ را مى خوانيم مى بينيم كه گروهى از پيامبران و مؤمنان شكست خوردند. امام حسين(عليه السلام) به خاطر اسلام قيام كرد، امّا او در اين قيام شكست خورد و خود و يارانش مظلومانه به شهادت رسيدند. پس اين وعده خدا چه شد؟
تا زمانى كه صداى اذان به گوشت مى رسد، بدان كه امام حسين(عليه السلام) پيروز ميدان كربلاست. يزيد سوگند ياد كرده بود كه اسلام را نابود كند. او خود را به عنوان خليفه اسلام معرّفى كرده بود و به صورت رسمى شراب مى نوشيد. او سخنان كفرآميز بر زبان جارى مى كرد و همه قدرت خود را در راه نابودى اسلام بسيج كرده بود.
در آن شرايط، امام حسين(عليه السلام) قيام كرد و با خون خود، اسلام را نجات داد. خدا امام حسين(عليه السلام) را پيروز گرداند زيرا امام حسين(عليه السلام)به هدف خود رسيد و اسلام را از خطر نابودى نجات داد. اين يزيد بود كه شكست خورد، او به هدف خود نرسيد و نتوانست اسلام را نابود كند.
آرى، تا زمانى كه صداى اذان از گلدسته ها بلند است، امام حسين(عليه السلام) پيروز است، اين وعده خداست كه مؤمنان همواره پيروزند. امروزه مى بينيم كه روز به روز، آمار مسلمانان زياد و زيادتر مى شود. تا زمانى كه يكتاپرستى پر رونق است، پيامبران و مؤمنان پيروز هستند.
* نكته دوم
در آيه 52 خواندم كه روز قيامت روزى است كه گواهان بر اعمال بندگان گواهى مى دهند.
خدا در روز قيامت در هر امّتى، گواه و شاهدى از خود آنان مى آورد. هر پيامبرى براى امّت خود گواهى مى دهد، محمّد(صلى الله عليه وآله) هم براى مسلمانان گواهى مى دهد. خدا پس از پيامبر براى هدايت مردم، دوازده امام قرار داد، على(عليه السلام) و فرزندان معصوم او، شاهد و گواه مردم زمان خود مى باشند.
به راستى گواهى دادن يعنى چه؟
گواهى يعنى گزارشى از زمان انجام يك كار و انگيزه انجام آن !
كسى مى تواند در روز قيامت بر اعمال من شهادت دهد كه از آن باخبر باشد، پس شاهد بايد هنگام عمل در كنار من باشد، مرا ببيند و از رفتار من باخبر باشد.
امروز مهدى(عليه السلام) امام زمان است، او حجّت خداست، خدا به او علمى عطا كرده است كه از كارهاى من باخبر است، پرونده اعمال من هر روز به دست او مى رسد، او شاهد من در روز قيامت خواهد بود.[155]

* * *