وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (45 ) وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آَيَة مِنْ آَيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (46 )
از محمّد(صلى الله عليه وآله) خواستى تا بزرگان مكّه را از عذاب روز قيامت بترساند، محمّد(صلى الله عليه وآله) به آنان چنين فرمود: "از بُت پرستى دست برداريد، از عذاب خدا بترسيد، عذابى كه ممكن است در اين دنيا به سراغ شما بيايد، از آتش جهنّم بهراسيد، باشد كه خدا گناه شما را ببخشد !".[11]
ولى آنان به سخنان محمّد(صلى الله عليه وآله) اعتنا نكردند و به كفر خود ادامه دادند، هيچ آيه اى براى هدايت آنان نيامد، مگر آن كه آن را انكار كردند و از قبول آن روى برگرداندند.
محمّد(صلى الله عليه وآله) براى آنان از عذاب جهنّم گفت و آنان جهنّم را دروغ پنداشتند، آنان شيفته دنيا شده بودند و براى اين كه از لذّت هاى دنيا بيشتر بهره ببرند، محمّد(صلى الله عليه وآله) را دروغگو مى خواندند، تو هم به آنان مهلت دادى و در عذاب آنان شتاب نكردى. آنان خيال كردند كه اين نعمت ها، هميشه براى آنان خواهد بود، امّا ناگهان مرگ آنان فرا رسيد و فرشته مرگ نزدشان آمد تا جانشان را بگيرد، در آن لحظه، پرده ها از جلو چشمشان كنار رفت و عذاب تو را ديدند.[12]

* * *