إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَكْبَرُ مِنْ مَقْتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الاِْيمَانِ فَتَكْفُرُونَ (10 )
روز قيامت كه فرا مى رسد، كافران با يكديگر دشمن مى شوند، رشته دوستى بين آنان پاره مى گردد. تو آنان را به آتش جهنّم گرفتار مى سازى و آنان در آنجا يكديگر را دشنام مى دهند.
كسانى كه از رهبران كافر پيروى كرده اند از آنان بيزارى مى جويند و به آنان مى گويند: "ما خيال مى كرديم شما خيرخواه ما هستيد، امّا شما ما را فريب داديد و از راه حقّ دور كرديد. همه گناهان ما بر عهده شماست".
رهبران نيز از پيروان خويش بيزار مى شوند و به آنان مى گويند "شما خودتان بى ايمان بوديد، اگر شما خواهان كفر و گمراهى نبوديد، كجا به سراغ ما مى آمديد؟".[142]
آنان در دنيا حاضر بودند جان خود را فداى يكديگر كنند، امّا در جهنّم يكديگر را نفرين مى كنند. اينجاست كه فرشتگان به آنان چنين مى گويند: "اى كافران ! امروز از يكديگر خشمگين هستيد، بدانيد كه خدا هم از شما خشمگين است، خشمى كه خدا از شما دارد بسيار بيشتر از خشمى است كه شما به يكديگر داريد. آيا مى دانيد چرا خدا به شما خشم گرفته است؟ خدا پيامبران را فرستاد و آنان شما را به ايمان فراخواندند، امّا شما راه كفر را برگزيديد".

* * *