فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِين لَازِب (11 )
برايم گفتى كه آسمان را با ستارگان زينت دادى. زمين در مقابل خورشيد ذرّه اى بيش نيست. مى توان يك ميليون و سيصد هزار زمين را در خورشيد جاى داد، امّا تو ستاره اى آفريده اى كه مى تواند هشت ميليارد خورشيد را درون خود جاى دهد.
نام اين ستاره "وى. يو" مى باشد، در زمان قديم به آن "كلب اكبر" مى گفتند.
اين ستاره، ده ميليون ميليارد برابر زمين است (وقتى عدد يك را بنويسم و كنار آن، هفده صفر بگذارم، به اين عدد مى رسم). وقتى از زمين به اين ستاره نگاه مى كنم، آن را نقطه نورانى كوچكى مى بينم !
اين يكى از ستارگان آسمان است. اگر من بخواهم تعداد ستارگانى كه تاكنون در آسمان كشف شده را بشمارم، چقدر زمان مى برد؟
اگر همه انسان هاى روى زمين را جمع كنم، چقدر زمان مى برد تا همه ستارگان را بشماريم؟
اگر همه انسان ها در تمام عمر خود ستارگان را بشمارند و هر نفر در هر ثانيه، ده ستاره را بشمارد، باز سى هزار سال طول مى كشد تا بتوانيم تمامى ستارگان را بشماريم !
تعداد ستارگان كشف شده اين است: "ده هزار ميليارد ميليارد".

* * *

اين گوشه اى از عظمت جهانى است كه تو آن را آفريده اى، امّا اين انسان چرا دچار غرور مى شود؟
تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را براى هدايت مردم فرستادى، امّا انسان هاى مغرور، سخن او را نپذيرفتند،(صلى الله عليه وآله) محمّد براى آنان از روز قيامت سخن گفت، امّا آنان قيامت را دروغ پنداشتند و گفتند: "خدا چگونه مى تواند ما را زنده كند؟".
تو اكنون از محمّد(صلى الله عليه وآله) مى خواهى تا از آنان اين سؤال را بپرسد: "آيا زنده كردن شما در روز قيامت سخت تر از جهانى است كه خدا آفريده است؟".
اگر انسانى در آفرينش آسمان ها، ستارگان و... فكر كند به قدرت تو پى مى برد، تو خدايى هستى كه اين همه قدرت دارى، زنده كردن انسان ها براى تو، كار سختى نيست !
همه انسان ها از نسل آدم(عليه السلام) هستند، تو آدم(عليه السلام) را از گِل چسبنده اى آفريدى، تو قدرت داشتى كه گل را تبديل به انسان كنى. وقتى انسان ها مى ميرند، بدن آنان تبديل به خاك مى شود، تو مى توانى بار ديگر اين خاك را به انسان تبديل كنى !

* * *