أَذَلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ (62 )إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ (63 ) إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ (64 )طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ (65 )فَإِنَّهُمْ لاََكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (66 ) ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِيم (67 ) ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لاَِلَى الْجَحِيمِ (68 )
آيا اين نعمت هاى جاودان بهشت بهتر است يا گياه تلخ و بدبوى "زقّوم"؟ تو آن گياه را مايه عذاب كافران قرار داده اى.
زقّوم چيست؟
گياهى است كه در كفِ جهنّم مى رويد، ميوه اين گياه، همچون سرهاى شياطين، ترسناك است، هر كس به آن ميوه نگاه مى كند، مى هراسد. اين ميوه بدبو و بسيار تلخ است.
كافران در جهنّم غذاى ديگرى ندارند، آنان ميوه زقّوم را مى خورند و شكم هاى خود را از آن پر مى كنند، بعد از آن است كه آنان تشنه مى شوند و فرياد تشنگى سر مى دهند و آب مى طلبند.
اينجاست كه فرشتگان آنان را به سوى چشمه اى مى برند كه در بيرون جهنّم است.
جگر آنان از تشنگى مى سوزد، از دور چشمه آبى را مى بينند و به سوى آن مى روند، امّا آب اين چشمه سوزان است، آبى كه از آن مى جوشد هم داغ است و هم متعفّن و آلوده ! آنان بسيار تشنه اند، چاره اى ندارند، از اين آب مى نوشند و تمام دهان و گلو و درون آنان مى سوزد، البتّه چون در جهنّم از مرگ خبرى نيست و عذاب آنان هميشگى است، بعد از مدّتى وضع بدن آنان به حالت اول باز مى گردد. آن ها براى هميشه اين گونه عذاب مى شوند.
اين عذاب دردناكى است كه تو براى آنان آماده كرده اى. پس از آن، فرشتگان آنان را به سوى جهنّم بازمى گردانند تا در آتش سوزان آن عذاب شوند.