وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى يُبْصِرُونَ (66 ) وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ (67 )
از عذاب مُجرمان در روز قيامت سخن گفتى، تو مى دانستى كه وقتى محمّد(صلى الله عليه وآله)اين آيات را براى بُت پرستان مكّه بخواند، بعضى از آنان با خود چنين مى گويند: "محمّد از عذاب روز قيامت سخن گفت، تا روز قيامت زمان زيادى مانده است، ما فعلاً مى توانيم در اين دنيا خوش باشيم. چرا خوشى امروز خود را خراب كنيم؟ چرا از لذّت ها و هوس هاى خود دست بكشيم؟". گويا آنان خيال مى كنند كه تو نمى توانى آنان را در اين دنيا عذاب كنى !
اكنون مى خواهى جواب سخن آنان را بدهى: "اگر من اراداه كنم، چشمان شما را كور مى كنم به گونه اى كه وقتى بخواهيد راه برويد ديگر جلوى پاى خود را نبينيد. اگر من بخواهم مى توانم شما را فلج كنم و به گونه اى شما زمين گير شويد كه ديگر نتوانيد از جاى خود برخيزيد".[18]
اگر شما سالم هستيد و مى توانيد راه برويد، به خاطر نعمت سلامتى است كه به شما داده ام، امّا شما شكرگزار اين نعمت بزرگ نيستيد.

* * *

تو مى توانى در يك چشم به هم زدن، اين نعمت را از آنان بگيرى و يك عمر آنان را خانه نشين كنى. بدن آنان را فلج كنى و آنان مانند يك تكّه گوشت در گوشه اى بيفتند، (نه بتوانند سخن بگويند، نه راه بروند، نه دستى تكان دهند).
چنين كارى براى تو سخت نيست، كافى است به رگ هاى ريزى كه در مغز انسان است، فرمان بدهى تا پاره شود و خون روى بافت هاى اطراف آن ريخته شود، اينجاست كه سكته مغزى روى مى دهد !!
فقط پاره شدن چند رگ كوچك در مغز مى تواند انسان را به طور كامل فلج كند، چنين انسانى فقط نفس مى كشد، امّا نمى تواند سخن بگويد، نمى تواند بلند شود و راه برود، نمى تواند دستش را تكان دهد.
چرا انسان ها قدردان نعمت هايى كه تو به آنان داده اى نيستند؟

* * *