إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الُْمخْلَصِينَ (40 ) أُولَئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41 ) فَوَاكِهُ وَهُمْ مُكْرَمُونَ (42 ) فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (43 )عَلَى سُرُر مُتَقَابِلِينَ (44 ) يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْس مِنْ مَعِين (45 ) بَيْضَاءَ لَذَّة لِلشَّارِبِينَ (46 ) لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ (47 ) وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ (48 ) كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ (49 )
سرگذشت كسانى كه راه كفر را پيمودند، چيزى جز آتش جهنّم نيست، امّا بندگان با اخلاص تو كه از هر شرك و ريا به دور بودند، در بهشت جاى خواهند گرفت.
تو به آنان پاداش بى اندازه مى دهى و براى آنان روزى معيّن و ويژه اى قرار مى دهى، هر كدام به مقدار ايمان و عمل نيكويى كه انجام داده اند، جايگاه مناسب خودشان را دارند. همه اهل بهشت با هم يكسان نيستند. آنان هم از ميوه هاى گوناگون مى خورند و هم از احترام برخوردارند.
آرى، آنان در باغ هاى پر نعمت بهشت منزل مى كنند و هر چه بخواهند برايشان حاضر است، آنان روبروى دوستان خود مى نشينند و بر تخت ها تكيه مى زنند و با يكديگر گفتگو مى كنند، آنان زير سايه درختان و در كنار نهرهاى آب روان، دور هم مى نشينند و با هم از هر درى سخن مى گويند و با يكديگر انس مى گيرند، آنان با يكديگر مهربان هستند و يكديگر را دوست مى دارند.
در بهشت خادمانى هستند كه جام هايى از شرابى پاك را گرداگرد مؤمنان مى گردانند، شرابى سفيد و روشن كه بسيار لذّت بخش است، شرابى كه مثل شراب معمولى نيست، نه عقل را از بين مى برد و نه مستى مى آورد.
در بهشت، نزد مردان مؤمن، همسرانى نشسته اند كه جز به شوهران خود نمى نگرند و چشمانى درشت و زيبا دارند.
آن همسران بسيار دلربا و سفيد هستند، سفيدى آنان همانند سفيدىِ تخم مرغى است كه زير بال و پر مرغ پنهان مانده است. آرى، دست هيچ انسانى آن همسران را لمس نكرده است.

* * *