أَوَلَمْ يَرَ الاِْنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَة فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ (77 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) مردم را از عذاب روز قيامت مى ترساند و از آنان مى خواست دست از بُت پرستى بردارند، "ابن خَلَف" يكى از بزرگان مكّه بود، او قطعه استخوانى را برداشت و به دوستانش گفت: "محمّد مى گويد ما در قيامت زنده مى شويم، من امروز كارى مى كنم كه همه بفهمند اين سخن او دروغ است".
او نزد محمّد(صلى الله عليه وآله) آمد و آن استخوان پوسيده را با انگشتانش خرد كرد و گفت: "اى محمّد ! بگو بدانم چه كسى اين استخوانى را كه پوسيده است، زنده مى كند".[21]
ابن خلف فكر مى كرد با اين سؤال خود، دروغ بودن معاد را ثابت كرده است، او پيش خود خيلى خوشحال بود، در اين هنگام تو اين آيات را بر محمّد(صلى الله عليه وآله)نازل كردى و از محمّد(صلى الله عليه وآله)خواستى تا آن ها را براى ابن خلف بخواند.

* * *

چرا انسان فكر نمى كند كه تو او را از نطفه اى ناچيز آفريدى؟ چرا او به جاى آن كه شكر تو را به جا آورد، دشمن آشكار تو گرديد؟ اگر او لحظه اى به گذشته خود فكر كند، قدرت تو را درك مى كند، تو او را از نطفه اى بدبو آفريدى و به او حيات و زندگى عطا كردى.
براى غفلت انسان همين بس كه او مثالى آورد و آفرينش خود را فراموش كرد و گفت: "چه كسى استخوان هاى پوسيده را دوباره زنده مى كند؟ چگونه ما بار ديگر زنده خواهيم شد؟".
تو كه بار اوّل انسان را از خاك آفريدى، بار ديگر مى توانى او را از خاك زنده كنى.
پدر و مادر او غذاهايى را خوردند كه اصل آن از خاك بود، تو از خاك، نطفه آفريدى و سپس از نطفه، انسان را آفريدى.
او استخوانى را در دست گرفت و گفت كه چگونه اين استخوان زنده مى شود، وقتى اين استخوان بپوسد، تازه تبديل به خاك مى شود، مگر روز اوّل او خاك نبود؟ مگر تو او را از خاك نيافريدى؟

* * *

وقتى بدن انسان در قبر مى پوسد و تبديل به خاك مى شود، ذرّات اين خاك در جهان متفرّق مى شود، در روز قيامت چگونه اين ذرّات بار ديگر به هم مى پيوندند و بدن انسان شكل مى گيرد؟
هر ذرّه اى در گوشه اى از اين جهان است، امّا تو به همه آفريده هاى خود، علم و آگاهى دارى، دانش تو، بى اندازه است، تو مى دانى ذرّه بدن هر انسان در كجاست، آن ذرّات را جمع مى كنى و او را زنده مى كنى.

* * *