سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ (180 ) وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ (181 ) وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (182 )
بُت پرستان سخنان كفرآميزى گفتند و به تو نسبت هاى ناروايى دادند، آنان گفتند: "خدا دختر دارد و با جنّ ها ازدواج كرده است"، تو از اين سخنان به دور هستى، تو خداى يگانه اى و فرزند ندارى و به جفت نياز ندارى.
تو خدايى عزّتمند هستى، تو بالاتر از آن چيزى هستى كه اين جاهلان تو را به آن وصف مى كنند.
تو پيامبران خود را فرستادى تا مردم را از نادانى ها نجات دهند و به مردم توحيد را بياموزند، اكنون از پيامبران با بزرگى ياد مى كنى، تو در اين سوره از اين هفت پيامبر خود نام بردى: نوح، ابراهيم، موسى، هارون، الياس، لوط و يونس(عليهم السلام).
اكنون بر آنان و همه پيامبران خود سلام و درود مى فرستى، تو بودى كه پيامبران را فرستادى تا انسان ها از نعمت هدايت بهره مند شوند، پس هر كس كه از نعمت ايمان بهره مند است بايد حمد و ستايش تو را كند، آرى حمد و ستايش مخصوص توست كه تو پروردگار جهانيان هستى.[63]