فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنَا يُرْجَعُونَ (77 )
در قرآن به كافران وعده دادى كه اگر به انكار و كفر خود ادامه دهند، عذاب آنان فرا خواهد رسيد، كافران وقتى اين مطلب را شنيدند با خود گفتند: "محمّد، دير يا زود، از دنيا مى رود، با مرگ او، اين وعده ها هم بى اثر مى شود".
اكنون با پيامبر چنين سخن مى گويى: "اى محمّد ! بر اين سخنان شكيبايى كن كه وعده من حقّ است، اى محمّد ! فرقى نمى كند تو زنده باشى يا نه، بخشى از عذاب هايى كه به كافران وعده دادم به زودى فرا مى رسد. من آنان را به سزاى اعمالشان مى رسانم، در روز قيامت، آن ها براى حسابرسى نزد من مى آيند".
اين آيه، تقريباً يك سال قبل از هجرت پيامبر نازل شد، سه سال بعد، در جنگ "بدر" تو پيامبر را يارى كردى، در آن روز گروهى از اين كافران كشته شدند و به سزاى عملشان رسيدند، اين قسمتى از عذابى بود كه به آنان وعده داده بودى، بقيّه آنان را در قيامت، عذاب خواهى كرد، در آن روز، هيچ كس نمى تواند از عذاب تو رهايى يابد.

* * *