فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (33 )إِنَّا كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالُْمجْرِمِينَ (34 ) إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ (35 ) وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوا آَلِهَتِنَا لِشَاعِر مَجْنُون (36 ) بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ (37 )إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الاَْلِيمِ (38 ) وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (39 )
واقعيّت اين است همه آنان در عذاب شريك هستند، هم رهبران و هم پيروان ! آرى، تو در آن روز، مُجرمان را اين چنين مجازات مى كنى، زيرا آنان كسانى بودند كه وقتى "لا اله الا الله" را مى شنيدند، به جاى آن كه ايمان بياورند، سركشى و تكبّر مى كردند.
تو در قرآن آنان را به يكتاپرستى فرا خواندى و محمّد(صلى الله عليه وآله) را فرستادى تا آنان را از عبادت بُت ها نهى كند. محمّد(صلى الله عليه وآله) قرآن را براى آنان مى خواند و از آنان مى خواست تا به يكتاپرستى رو آورند.
"لا اله الا الله".
خدايى جز خداى يگانه نيست !
كافران و بُت پرستان اين سخن را شنيدند و به آن ايمان نياوردند، آنان محمّد(صلى الله عليه وآله)را شاعرى ديوانه خواندند !
وقتى محمّد(صلى الله عليه وآله) آنان را به سوى حقّ دعوت كرد، چنين گفتند: "آيا بُت هاى خود را به خاطر سخنان شاعرى ديوانه رها كنيم؟ ما هرگز چنين كارى نمى كنيم".
آنان محمّد(صلى الله عليه وآله) را شاعر مى پنداشتند چون مى ديدند سخن او در دل هاى مردم، اثر مى گذارد و عواطف مردم را تحريك مى كند، آنان خيال مى كردند كه او شاعر است و اين اثر شعر اوست، در حالى كه اين چنين نبود، اين نورانيّت سخن حقّ بود كه دل ها را جذب مى كرد.
آنان محمّد(صلى الله عليه وآله) را ديوانه مى پنداشتند، زيرا مى ديدند كه او با همه رسوم غلط زمان خود، مبارزه مى كند و به تنهايى در مقابل انبوهى از خرافات مى ايستد و از زيادى تعداد دشمنانش نمى هراسد، آنان با خود مى گفتند كه او كار بيهوده اى مى كند و هرگز موفّق نمى شود، آنان نمى دانستند كه تو وعده دادى او را يارى كنى و سرانجام او را بر همه دشمنانش پيروز خواهى كرد.
آرى، محمّد(صلى الله عليه وآله) هرگز شاعر و ديوانه نبود، او پيام حقّ را براى مردم آورد و راه پيامبرانى كه قبل از او بودند را ادامه داد، او به پيامبران ايمان داشت و راه آنان را درست مى دانست، محمّد(صلى الله عليه وآله)همچون پيامبران قبلى، مردم را به يكتاپرستى فراخواند و با بُت پرستى مبارزه كرد و در اين راه موفّق شد، امّا كسانى كه سخن او را نپذيرفتند، به عذاب سختى گرفتار مى شوند و جز به آنچه كه انجام داده اند، كيفر داده نمى شوند.

* * *