قُلْ أَئِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَ بِالَّذِي خَلَقَ الاَْرْضَ فِي يَوْمَيْنِ وَتَجْعَلُونَ لَهُ أَنْدَادًا ذَلِكَ رَبُّ الْعَالَمِينَ (9 )وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ مِنْ فَوْقِهَا وَبَارَكَ فِيهَا وَقَدَّرَ فِيهَا أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّام سَوَاءً لِلسَّائِلِينَ (10 ) ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ وَهِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلاَْرْضِ اِئْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ (11 ) فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَوَات فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاء أَمْرَهَا وَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (12 )
بُت پرستان چقدر جاهل و نادان هستند كه قطعه هاى سنگ بى جان را مى پرستند، بُت ها چه چيزى را آفريده اند تا شايسته پرستش باشند؟
فقط تو شايستگى پرستش را دارى زيرا جهان با اين عظمت را آفريدى. چرا گروهى از پرستش تو سر باز مى زنند؟ چرا آنان قطعه هاى سنگ را همتاى تو مى دانند؟ مگر آن بُت ها چه چيزى را آفريده اند؟
تو آن خدايى هستى كه زمين را در دو دوره آفريدى، تو پروردگار جهانيان هستى. در زمين كوه ها را برافراشتى تا مايه آرامش زمين باشند و مواد غذايى مختلف را اندازه نياز انسان ها در زمين قرار دادى.
براى اين كه زمين، مناسب رشد گياهان و زندگى حيوانات و انسان ها بشود، نياز بود كه دو روز ديگر را پشت سر بگذارد، در واقع از لحظه اوّلى كه زمين آفريده شد تا لحظه اى كه براى زندگى انسان آماده شد، چهار دوران طول كشيد.
اكنون از آفرينش آسمان سخن به ميان مى آيد:[2]
تو به آفرينش آسمان پرداختى، ماده اصلى آسمان از دود بود.
آفرينش آسمان و زمين براى تو بسيار آسان بود، تو به آسمان و زمين گفتى: "به وجود آييد !! چه بخواهيد چه نخواهيد به فرمان من باشيد !".
اين گونه بود كه آسمان و زمين خلق شدند و در جواب چنين گفتند: "ما تسليم فرمان تو هستيم".
ابتدا آسمان از دود بود. تو در دو دوران آن را به صورت هفت آسمان كامل ايجاد كردى و وظيفه و نظم هر آسمان را به آن وحى كردى.
تو آسمان نزديك به زمين را با خورشيد و ماه و ستارگان زينت دادى، تو آسمان را از رخنه شيطان ها حفظ نمودى.
آرى، تو جهان را اين گونه آفريدى و اين گونه آن را تدبير و مديريّت كردى، تو خداى توانا و دانا هستى !

* * *

لازم است در اينجا شش نكته بنويسم:
* نكته اوّل
در اين آيات از واژه "يَوم" استفاده شده است، بعضى ها اين كلمه را در اين آيه به معناى "روز" گرفته اند، امّا اين مطلب درست نيست.
منظور از "يوم" در اينجا، "دوران" است، نه 24 ساعت، زيرا در آن زمان هنوز زمين و آسمان آفريده نشده بود، نه كره زمين بود و نه حركت بيست و چهارساعته آن به دور خودش.
* نكته دوم
ماده اوّليّه آسمان ها از "دُخان" بود. اين واژه را در فارسى به "دود" ترجمه مى كنيم. "دُخان" چيزى است كه به دنبال شعله آتش برمى خيزد. امروزه دانشمندان معتقدند كه اصل پيدايش جهان از توده هاى بزرگ گاز بوده است.
* نكته سوم
در آيه 54 سوره اعراف آمده است: "خدا زمين و آسمان ها را در شش دوران آفريد".
در اينجا اين شش مرحله چنين بيان شده است:
مرحله اوّل: آغاز خلقت اوّليّه زمين كه دو دوران طول كشيد.
مرحله دوم: كامل شدن زمين براى زندگى كه دو دوران بود. جمع مرحله اوّل و دوم، چهار دوران مى شود. در آيه 10 اين سوره به "چهار روز" اشاره شده است كه منظور جمع مرحله هاى اوّل و دوم است.[3]
مرحله سوم: خلقت آسمان ها كه دو دوران طول كشيد.
جمع اين سه مرحله، شش دوران مى شود. خدا مى توانست كه در يك چشم به هم زدن هم جهان را بيافريند امّا او اين گونه اراده كرد تا نشانه بهترى از قدرتش باشد.
* نكته چهارم
جهان از هفت مجموعه بزرگ يا هفت آسمان تشكيل شده است كه فقط يك مجموعه از آن در برابر ديدگان انسان است.
زمين، ماه و خورشيد و همه ستارگان و همه كهكشان ها، همه در اين مجموعه اوّل مى باشند. به مجموعه ستارگان، كهكشان گفته مى شود، در آسمان ميليون ها كهكشان وجود دارد. هر كهكشان ميليون ها ستاره دارد.
در آسمان "ده هزار ميليارد ميليارد" ستاره وجود دارد. اين چيزى است كه علم بشر تا به امروز به آن رسيده است.
آيه 12 از آسمانى كه به زمين، نزديك تر است، سخن مى گويد.
اين همان آسمان اوّل است كه زمين، ماه و خورشيد و ستارگان و كهكشان ها در آن قرار دارند.
اين آسمان اوّل است كه ما آن را مى بينيم، امّا شش آسمان ديگر چگونه مى باشند؟ از چه تشكيل شده اند؟ اين را فقط خدا مى داند.
گويا اين شش مجموعه، "مَلَكوت" مى باشند، دنيايى كه از دنياى مادى، برتر است و نمى توان آن را با چشم ديد.
من نمى توانم فرشتگان را ببينم، چون فرشتگان از دنياىِ ديگرى هستند، آنان از "مَلَكوت" مى باشند، امّا به فرشتگان باور دارم زيرا قرآن از آنان بارها سخن گفته است، همين طور من نمى توانم شش مجموعه ديگر جهان را ببينم، امّا چون قرآن از آن سخن گفته است به آن باور دارم.
* نكته پنجم
زمين و آسمان در جواب چنين گفتند: "ما تسليم فرمان تو هستيم".
آيا زمين و آسمان هم سخن مى گويند؟
قرآن از ستايش موجودات بى جان سخن گفته است، آسمان، زمين، ماه، خورشيد، درختان، كوه ها... همه خدا را حمد و ستايش مى كنند. آنان از قوانين تو در آفرينش فرمان بردارى مى كنند.
هر موجودى به اندازه درجه وجودى خود، داراى شعور است و در دنياى خود و به زبان خود، خدا را ستايش مى كند.
* نكته ششم
در آيه 12 به اين مطالب اشاره شده است كه خدا آسمان را از رخنه شياطين حفظ مى كند. در آيه 7 سوره "صافات" به شرح اين مطلب پرداخته ام و در اينجا از تكرار پرهيز مى كنم.

* * *