وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آَيَاتُنَا بَيِّنَات قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ هَذَا سِحْرٌ مُبِينٌ (7 ) أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَلَا تَمْلِكُونَ لِي مِنَ اللَّهِ شَيْئًا هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِيضُونَ فِيهِ كَفَى بِهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (8 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) براى مردم مكّه قرآن مى خواند، انسان هاى حقيقت جو به او ايمان آوردند، امّا بزرگان مكّه با او دشمنى كردند و سخن او را دروغ پنداشتند، وقتى آنان قرآن را مى شنيدند مى گفتند: "اين قرآن، جادويى آشكار است و محمّد آن را از پيش خود بافته است و به دروغ آن را به خدا نسبت مى دهد".
اكنون تو از محمّد(صلى الله عليه وآله)مى خواهى با آنان چنين سخن بگويد:
اى مردم ! خدا مرا به پيامبرى فرستاد و او اين قرآن را بر من نازل كرده است، اين قرآن، سخن خداست و من پيام خدا را براى شما خواندم.
شما مرا دروغگو مى پنداريد و مى گوييد كه من اين قرآن را به دروغ به خدا نسبت مى دهم، اگر مطلب اين طور باشد كه شما مى پنداريد، لازم است كه خدا مرا رسوا كند و دروغ مرا آشكار كند.
چگونه باور مى كنيد كه من به خدا نسبت دروغ بدهم و خدا هم مرا به حال خود رها كند؟ هر كس به دروغ ادّعاى پيامبرى كند و سخنان كذبى را به خدا نسبت دهد، خدا سرانجام او را رسوا مى سازد و او را عذاب مى كند.
اگر من دروغگو باشم، خدا مرا عذاب مى كند و شما هرگز نمى توانيد عذاب خدا را از من دور كنيد و از من دفاع كنيد.
اى مردم ! خوب فكر كنيد، خدا به من وعده داده است كه مرا بر شما پيروز گرداند، اين وعده خدا فرا مى رسد و آن وقت معلوم مى شود كه من راستگو بوده ام و چيزى جز رستگارى شما نمى خواستم.
شما را به سعادت فرا خواندم و شما مرا دروغگو و جادوگر خوانديد و با من دشمنى كرديد، خدا به كردار و رفتار شما آگاه است. همين بس كه خدا، گواه ميان من و شما باشد، او تلاش هاى من و دشمنى هاى شما را مى بيند و اين براى من كافى است كه او خداى بخشنده و مهربان است.

* * *