اللَّهُ الَّذِي أَنْزَلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَالْمِيزَانَ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ (17 ) يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِهَا وَالَّذِينَ آَمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَيَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلَا إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَال بَعِيد (18 )
تو آن خدايى هستى كه قرآن را از آسمان فرو فرستادى، قرآنى كه هم "كتاب" است و هم "ميزان".
قرآن، كتاب است، كتابى كه راه سعادت بشر را بيان مى كند.
قرآن، "ميزان" است. به چيزى كه وسيله سنجش باشد، "ميزان" مى گويند. قرآن، وسيله سنجش حقّ و باطل است. قرآن براى هميشه حقّ را از باطل آشكار مى كند و انسان را از گمراهى نجات مى دهد.
تو از نزول قرآن، هدفى داشتى، تو كارى بيهوده نكردى، كار تو حقّ بود و مى خواستى انسان در پرتو قرآن به رستگارى دنيا و آخرت برسد.
تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را براى پيامبرى برگزيدى و وحى خود را بر او فرو فرستادى تا راه سعادت را به انسان ها نشان دهد. محمّد(صلى الله عليه وآله)به فرمان تو مردم را به يكتاپرستى فرا خواند و آنان را از عذاب روز قيامت ترساند، امّا گروهى سخنان او را انكار كردند و به او گفتند: "اى محمّد ! اين قيامت كه از آن سخن مى گويى، كى مى رسد؟ اگر راست مى گويى و تو پيامبر خدا هستى، كارى كن كه زودتر آن روز بيايد".
اكنون تو با محمّد(صلى الله عليه وآله) چنين سخن مى گويى:
اى محمّد ! تو چه مى دانى شايد زمان برپايى قيامت نزديك باشد، كسانى كه به قيامت باور ندارند اين چنين درباره آن شتاب مى كنند، ولى مؤمنان پيوسته از آن روز هراسانند و مى دانند كه قيامت، حقّ است.
آنان كه در قيامت شك دارند، در گمراهى آشكارى هستند، اين نشانه نادانى آنان است كه در عذاب خود عجله مى كنند؟ اگر مى دانستند كه يك روز عذاب آنان در قيامت به اندازه هزار سال اين دنيا طول مى كشد، هرگز اين چنين سخن نمى گفتند.[23]

* * *