أَفَنَضْرِبُ عَنْكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا أَنْ كُنْتُمْ قَوْمًا مُسْرِفِينَ (5 )
تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را فرستادى تا قرآن را براى مردم مكّه بخواند، گروهى قرآن را دروغ دانستند و به آن ايمان نياوردند، آنان در دشمنى با قرآن، چيزى را فروگذار نكردند، امّا لطف و مهربانى تو آن قدر زياد است كه اين دشمنى ها را مانع بر سر راه خود نمى بيند. تو آيات قرآن را يكى پس از ديگرى بر محمّد(صلى الله عليه وآله)نازل مى كنى تا كسانى كه زمينه هدايت دارند به خود آيند و از خواب غفلت بيدار شوند و راه رستگارى را برگزينند.
تو هرگز براى اين كه آنان سركشى و عصيان كردند، قرآن را از آنان دريغ نكردى، قرآنى كه سراسر پند و موعظه است و وجدان هاى خفته را بيدار مى كند.

* * *