وَجَزَاءُ سَيِّئَة سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ (40 ) وَلَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولَئِكَ مَا عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيل (41 ) إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَيَبْغُونَ فِي الاَْرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (42 ) وَلَمَنْ صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الاُْمُورِ (43 )
من با هشت ويژگى مؤمنانى كه بهشت در انتظار آنان است، آشنا شدم، ويژگى هشتم درباره اين بود كه مؤمن هرگز در برابر ظلم، سازش نمى كند، او با ستمگر مبارزه مى كند و از ديگران كمك مى خواهد.
در اينجا درباه شخص ستمديده و شخص ستمگر، شش نكته مهم را بيان مى كنى:
1 - ستمديده نبايد از مسير عدالت خارج شود، او فقط حقّ دارد ستمگر را به اندازه ظلمى كه كرده است، مجازات كند، آرى، كيفر بدى، مجازاتى است همانند آن و نه بيشتر !
2 - اگر ستمديده بر ستمگر پيروز شد، خوب است ستمديده كمى فكر كند و در مجازات ستمگر عجله نكند. اگر ستمگر واقعاً از كارِ خويش پشيمان است، خوب است او را ببخشد، تو در مقابل اين بخشش به او پاداش مى دهى.
3 - اگر ستمگر به ظلم خود ادامه دهد و از كرده خود پشيمان نباشد، بخشش لازم نيست كه تو هرگز ظالمان را دوست ندارى.
4 - ستمديده اى كه بر او ظلم شده است، اگر از ستمگر انتقام بگيرد، هيچ سرزنشى بر او نيست، اين حقّ اوست كه ستمگر را مجازات كند و هيچ كس حق ندارد او را سرزنش كند.
5 - سرزنش براى آن ستمگرانى است كه به مردم ظلم مى كنند و به ناحق روى زمين، ظلم روا مى دارند، به راستى كه عذاب سختى در انتظار آنان است.
6 - اگر آن ستمديده شكيبايى كند و ستمگر را ببخشد، كار بزرگى انجام داده است. اين كار ارزشمندترين كارها مى باشد و تو به او پاداش بزرگى خواهى داد.

* * *