وَالَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ (16 )
وقتى يهوديان ديدند كه گروهى از مردم مكّه به محمّد(صلى الله عليه وآله)ايمان آورده اند و دعوت او را اجابت كرده اند به فكر فرو رفتند، آنان از اين ترسيدند كه دين محمّد(صلى الله عليه وآله) همه جا را فرا گيرد، پس تصميم گرفتند با او مبارزه كنند .
آنان نشانه هاى محمّد(صلى الله عليه وآله) را در تورات خوانده بودند ولى تصميم گرفتند حق را پنهان كنند. آنان دست به خيانتى بزرگ زدند، آن قسمت هاى تورات را كه نشانه هاى محمّد(صلى الله عليه وآله) در آن بود، تغيير دادند و سپس به مردم گفتند كه محمّد(صلى الله عليه وآله)دروغ مى گويد، او آخرين پيامبر خدا نيست.[22]
آنان به خيال خود خواستند دين اسلام را به چالش بكشند و قرآن را شكست بدهند.
چه خيال باطلى !
مگر كسى مى تواند قرآن تو را شكست دهد؟
آن يهوديان با چه سخنى مى خواهند قرآن را شكست دهند؟ دليلى كه مى آورند، باطل و بى اساس است. هر كارى كنند، سرانجام شكست مى خورند زيرا از باطل پيروى مى كنند، قرآن حقّ است و حقّ پيروز است. تو در اين دنيا به آنان چند روزى مهلت مى دهى، امّا تو بر آنان خشم گرفته اى و عذابى سخت در انتظار آنان است.