وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآَيَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (46 ) فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِآَيَاتِنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا يَضْحَكُونَ (47 ) وَمَا نُرِيهِمْ مِنْ آَيَة إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا وَأَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (48 ) وَقَالُوا يَا أَيُّهَا السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ (49 ) فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ يَنْكُثُونَ (50 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) راه خود را آغاز كرده است، گروهى به او ايمان آورده اند ولى راه او طولانى است و بايد صبر و استقامت كند، پيروان او هم در سختى هستند، كافران آنان را شكنجه مى كنند، آنان نيز بايد بر همه اين سختى ها و مشكلات صبر كنند كه تو سرانجام آنان را بر كافران پيروز خواهى كرد.
اكنون از موسى(عليه السلام) ياد مى كنى، او و پيروانش سختى هاى فراوانى را تحمّل كردند، فرعون آنان را شكنجه مى داد، امّا سرانجام تو آنان را بر فرعون پيروز نمودى.
تو به موسى(عليه السلام) معجزاتى دادى و او را نزد فرعون و پيروان فرعون فرستادى، موسى(عليه السلام)به آنان گفت: "من پيامبرى هستم كه از طرف پروردگار جهانيان آمدم".
فرعون به موسى(عليه السلام) گفت: "چه معجزه اى با خود آورده اى؟".
در اين هنگام، موسى(عليه السلام) عصاى خود را بر زمين انداخت، به قدرت تو، عصا تبديل به اژدهايى وحشتناك شد، اژدهايى بزرگ كه مى رفت تخت فرعون را ببلعد. فرعون تا اين منظره را ديد، فرياد زد: "اى موسى! اين اژدها را بگير". موسى(عليه السلام)دست دراز كرد و اژدها تبديل به عصا شد.
همچنين موسى(عليه السلام) دست خود را به گريبان برد و سپس بيرون آورد، همه ديدند كه دست او نورانى و درخشنده شد، طورى كه نور و روشنايى آن بر آفتاب برترى داشت.

* * *

فرعون و فرعونيان فهميدند كه حقّ با موسى(عليه السلام) است، امّا حاضر نشدند به موسى(عليه السلام)ايمان آورند. آنان حكومت و رياست دنيا را بهتر از سعادت آخرت دانستند و به سخنان موسى(عليه السلام)خنديدند و همگى او و معجزاتش را مسخره كردند.
تو دوست داشتى كه آنان هدايت شوند، پس معجزات ديگرى به موسى(عليه السلام)دادى، معجزاتى كه از نمونه قبلى آن، بزرگ تر و مهم تر بود، تو آنان را به بلاها گرفتار ساختى شايد توبه كنند و به حقّ باز گردند.
آنان به جاى آن كه حقّ را بپذيرند، موسى(عليه السلام) را جادوگر خطاب كردند، هر بار كه بلاى تازه اى بر آنان نازل مى شد نزد موسى(عليه السلام)مى آمدند و مى گفتند: "اى موسى! خداى تو با تو عهد دارد كه دعايت را مستجاب كند، پس از خدايت بخواه تا اين بلا را از ما دور كند، ما قول مى دهيم كه بعد از آن ايمان آوريم".
موسى(عليه السلام) دعا مى كرد و آن بلا از آنان دور مى شد، امّا آنان عهد و پيمان خود را مى شكستند و ايمان نمى آوردند.

* * *

در اينجا شش بلايى كه فرعونيان به آن مبتلا شدند را ذكر مى كنم:
1 - طوفان هاى شديد كه قصر فرعون و خانه طرفداران او را ويران كرد. آنان مجبور شدند كه از شهر بيرون بروند و در بيابان ها خيمه بزنند.
2 - ملخ ها هجوم آوردند و محصولات آنان را از بين بردند.
3 - زندگى آنان پر از قورباغه شد و قورباغه ها از در و ديوار و لباس هاى آنان بالا مى رفتند.
4 - نوعى آفت گياهى به نام "شپش" به گياهان آنان ضربه زد و نيز بر سر و صورت آنان مى چسبيد و زندگى آنان را مختل مى كرد.
5 - وقتى آنان مى خواستند آبى بياشامند، فوراً آب، تبديل به خون مى شد.
6 - قحطى شديد و گرسنگى.
اين شش بلا در يك سال اتّفاق نيفتاد، بلكه آنان هر سال به يكى از اين بلاها گرفتار شدند. سال جديد، بلاى جديد.
فرعونيان وقتى اين بلاها را مى ديدند، مى فهميدند كه اين نشانه اى از طرف توست، آنان از موسى(عليه السلام) مى خواستند تا دعا كند و اين بلاها برطرف شود و آنان ايمان بياورند، امّا وقتى بلا برطرف مى شد آنان به قول خود عمل نمى كردند.

* * *