وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاءِ إِلَهٌ وَفِي الاَْرْضِ إِلَهٌ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (84 ) وَتَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (85 ) وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (86 )
تو در آسمان ها خداى يگانه اى، تو در زمين خداى يگانه اى و تو فرزانه و دانا هستى، تو آن خداى بزرگوارى هستى كه پادشاهى آسمان ها و زمين و هر آنچه بين آن هاست از آنِ توست. تو مى دانى كه روز قيامت چه زمانى فرا مى رسد، در آن روز همه انسان ها را زنده مى كنى و آنان براى حسابرسى به پيشگاه تو مى آيند.
در آن روز فقط كسانى كه از روى علم به يگانگى تو شهادت دهند اجازه شفاعت دارند، اين قانون توست.
مشركان دو گروه هستند:
گروه اوّل: گروهى هستند كه بُت ها را شريك تو مى دانند و مى گويند بُت ها از آنان شفاعت مى كنند. اين سخن باطل است، هرگز تو به بُت ها اجازه شفاعت نمى دهى.
گروه دوم: گروهى كه دوستان تو را شريك تو قرار داده اند، مثلاً مسيحيان عيسى(عليه السلام) و عدّه اى هم فرشتگان را شريك تو قرار داده اند. يهوديان هم يكى از پيامبران تو را كه نامش "عُزَير" بود شريك تو دانستند و او را فرزند تو خواندند.
در روز قيامت تو به عيسى و عُزَير و فرشتگان اجازه شفاعت مى دهى، امّا آنان فقط كسانى را شفاعت مى كنند كه يكتاپرست بوده اند. آنان هرگز مشركان را شفاعت نمى كنند.

* * *