بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ حم (1 ) تَنْزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (2 ) إِنَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ لاََيَات لِلْمُؤْمِنِينَ (3 ) وَفِي خَلْقِكُمْ وَمَا يَبُثُّ مِنْ دَابَّة آَيَاتٌ لِقَوْم يُوقِنُونَ (4 ) وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ رِزْق فَأَحْيَا بِهِ الاَْرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ آَيَاتٌ لِقَوْم يَعْقِلُونَ (5 )
در ابتدا، دو حرف "حا"، "ميم" را ذكر مى كنى، قرآن معجزه اى است كه از همين حروف "الفبا" شكل گرفته است.
اين كتابى است كه از طرف تو براى هدايت انسان ها نازل شده است، تو خداى توانا هستى و همه كارهاى تو از روى حكمت است. تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را به پيامبرى برگزيدى و قرآن را به حقّ بر او نازل كردى.
در آسمان ها و زمين براى مؤمنان نشانه هاى زيادى از قدرت توست، تو انسان را با قدرت خود از خاك آفريدى و جنبندگان فراوان در زمين خلق نمودى، در همه اين ها نشانه هايى ارزشمند براى اهل يقين وجود دارد.
تو شب و روز را آفريدى، شب از پى روز مى آيد و روز از پى شب. تو باران را از آسمان نازل مى كنى و زمين مرده را با آن زنده مى كنى، تو به باد فرمان مى دهى كه بوزد، اين باد است كه ابرها را به حركت درمى آورد، اگر باد نبود، بارانى هم در خشكى نمى باريد و زندگى انسان دچار مشكل مى شد، بادها سبب جا به جايى هوا مى شوند و اكسيژنى را كه درختان توليد مى كنند، منتقل مى كنند. در همه اين ها نشانه هايى از قدرت توست براى كسانى كه مى انديشند.

* * *