وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ (30 ) مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِنَ الْمُسْرِفِينَ (31 )وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْم عَلَى الْعَالَمِينَ (32 ) وَآَتَيْنَاهُمْ مِنَ الاَْيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاءٌ مُبِينٌ (33 )
وقتى فرصت آن كافران به پايان رسيد، به آنان هيچ فرصتى براى توبه هم ندادى، تو بنى اسرائيل را از عذاب هاى ذلّت بار نجات دادى، فرعون پسران آنان را به قتل مى رساند و دختران آنان را براى كنيزى نگه مى داشت، خدا بنى اسرائيل را از دست فرعون نجات داد و به راستى كه فرعون مردى متكبّر و ستمگر بود.
بنى اسرائيل را بر مردم زمان خود برترى دادى و به آنان نعمت هاى گوناگون دادى، آنان مدّتى در صحراى "سينا" بودند، تو به موسى(عليه السلام)فرمان دادى تا عصاى خود را به سنگى بزند تا چشمه آبى آشكار شود، تو براى آنان، غذا از آسمان فرو مى فرستادى و آنان را با آن نعمت ها امتحان كردى كه آيا شكر آن را به جا مى آورند يا كفران نعمت مى كنند، ولى از اين امتحان سربلند بيرون نيامدند و نعمت هاى تو را كفران كردند.