وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آَيَاتُنَا قَالُوا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الاَْوَّلِينَ (31 ) وَإِذْ قَالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ هَذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنَا حِجَارَةً مِنَ السَّمَاءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَاب أَلِيم (32 ) وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ (33 )
قرآن معجزه تو بود، تو بارها از بُت پرستان مكّه خواستى كه اگر در قرآن شك دارند، اگر محمّد(صلى الله عليه وآله)را پيامبر تو نمى دانند، يك سوره مانند سوره هاى قرآن بياورند.
آنان هر چه تلاش كردند نتوانستند چنين كارى كنند، امّا براى اين كه بتوانند مردم مكّه را فريب بدهند، نقشه اى ريختند، آنان به مردم مى گفتند: "ما اين سخنان را شنيديم و اگر بخواهيم مى توانيم مطالبى مانند قرآن بياوريم، قرآن چيزى جز افسانه گذشتگان نيست".
سپس براى اين كه ذهن مردم را درگير كنند و از توجّه به قرآن آنان را باز دارند چنين گفتند: "بارخدايا ! اگر واقعاً اين قرآن حقّ است و از طرف توست، پس از آسمان بارانى از سنگ بر ما فرو آور يا عذاب دردناك براى ما بفرست".
آيا تو به اين درخواست آنان، عمل كردى؟ آيا عذاب را بر آنان نازل كردى؟
نه، زيرا تو قانون مهمّى داشتى، تقاضاى آنان اين بود كه عذاب آسمانى نازل شود، امّا تو محمّد(صلى الله عليه وآله)را رحمت خود معرّفى كردى، تا زمانى كه او در شهر مكّه باشد، عذابى بر مردم آن شهر نازل نمى كنى. اين قانون تو بود. آنان بايد صبر مى كردند تا پيامبر از مكّه خارج شود.
وقتى من تاريخ را مى خوانم مى بينم كه بعد از هجرت پيامبر، باز هم عذاب بر آنان نازل نشد.
به راستى علّت چه بود؟
بُت پرستان لحظه اى كه اين سخن را گفتند، در طوفان تعصّب و لجاجت گرفتار شده بودند، مدّتى گذشت، آنان از اين سخن خود پشيمان شدند، آنان با خود گفتند چرا ما براى خود چنين عذابى خواستيم؟
درست است كه آنان مشرك بودند، امّا تو را به عنوان خدا قبول داشتند ولى بت ها را شريك تو مى دانستند، آنان از سخن خود پشيمان شدند و از تو طلب بخشش كردند.[13]
درست است كه راه و روش آنان باطل بود، امّا تو استغفار آنان را پذيرفتى و عذابى را كه تقاضا كرده بودند را بر آنان نازل نكردى، البتّه تو در روز قيامت، آنان را به عذاب گرفتار مى كنى.
به راستى اگر واقعاً آنان خواستار عذاب آسمانى بودند، پس چرا پشيمان شدند و استغفار نمودند؟ چرا از تو طلب بخشش و مغفرت كردند؟
آرى، اگر بنده تو از روى لجاجت سخنى كفرآميز بگويد و از تو طلب عذاب كند، به او فرصتى مى دهى، اگر او از گفته خود پشيمان شد و استغفار كرد، تو عذاب را بر او نازل نمى كنى.

* * *