وَ قُل لِّلَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ اعْمَلُوا عَلَى مَكَانَتِكُمْ إِنَّاعَـمِلُونَ (121 ) وَ انتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ (122 )
درست است كه امروز ياران و پيروان محمّد9 كم هستند و دشمنان، او را اذيّت و آزار مى كنند، امّا تو به او وعده دادى كه او را بر دشمنانش پيروز گردانى، روزى فرا مى رسد كه همين كسانى كه پيامبر را آزار مى دهند و مسلمانان را شكنجه مى كنند با شمشير مسلمانان كشته شوند.
از محمّد(صلى الله عليه وآله)مى خواهى تا به بُت پرستان چنين بگويد: "هر چه قدرت و توان داريد، انجام دهيد، ما هم قدرت خود را به كار خواهيم گرفت، شما در انتظار باشيد، ما هم منتظر هستيم".
اين سوره، تقريباً سه سال قبل از هجرت پيامبر نازل شده است. وقتى پيامبر به مدينه هجرت كرد، تعداد مسلمانان زياد شد، در سال دوم هجرى پيامبر به جنگ سپاه مكّه رفت و جنگ "بدر" روى داد. در آن جنگ، سپاه مكّه سه برابر مسلمانان بودند و تجهيزات جنگى زيادى همراه داشتند، تو به وعده خود عمل كردى مسلمانان را يارى كردى و آنان بر كافران پيروز شدند.
در آن جنگ، هفتاد نفر از بزرگان مكّه كشته شدند، ابوجهل يكى از آنان بود، او به سزاى عملش رسيد، ابوجهل همان كسى است كه بر سرِ پيامبر، خاكستر مى ريخت و مسلمانان را شكنجه مى داد.
تقريباً شش سال بعد از اين آيه، تو بزرگان مكّه را عذاب نمودى، تو به بُت پرستان گفتى كه منتظر عذاب بمانند، اين انتظار بيش از شش سال طول نكشيد.

* * *