وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَالَّذِينَ آَمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَة مِنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ (94 ) كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا أَلَا بُعْدًا لِمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ (95 )
وقتى وعده تو فرا رسيد، ابتدا شعيب(عليه السلام)و مؤمنان را به رحمت خود نجات دادى و عذاب را بر آن مردم نازل كردى، نيمه شب كه آنان در خواب ناز بودند، صيحه اى آسمانى بر آنان نازل كردى و سپس زلزله اى شهر آنان را نابود كرد و همگى آنان نابود شدند، صبح فرا رسيد حال آن كه پيكرهاى بى جانشان در شهر افتاده بود.
آرى، همه آنان هلاك شدند، گويى كه هرگز در آن ديار نبودند، آنان راه كفر را برگزيدند و از رحمت تو دور شدند و در روز قيامت در آتش جهنّم مى سوزند همانگونه كه قوم ثمود به اين سرنوشت مبتلا شدند.

* * *

سرگذشت قوم شش پيامبر را ذكر كردى، آنان به عذاب تو گرفتار شدند، اكنون براى من اين سؤال پيش مى آيد: در ميان آنان كودكان خردسال هم بودند كه در اين عذاب ها از بين رفتند، به راستى سرنوشت آنان چيست؟ آيا آنان هم در آتش جهنّم مى سوزند؟ آنان كه هنوز به سن بلوغ نرسيده بودند.
وقتى مطالعه مى كنم مى بينم كه چهل سال قبل از طوفان نوح، قوم نوح عقيم شدند و هنگام نازل شدن عذاب، آنان كمتر از چهل سال نداشتند و در ميان آنان كودكى نبود.
امّا وقتى عذاب قوم عاد، قوم ثمود، قوم لوط و قوم مَديَن نازل شد، در ميان آنان كودكانى بودند، تو آنان را وارد جهنّم نمى كنى، بلكه در روز قيامت به آنان فرصت امتحان مى دهى، آنان به اختيار خود، ايمان يا كفر را مى پذيرند، اگر ايمان را انتخاب نمودند به بهشت مى روند و گرنه جهنّم جايگاه آن هاست.[159]
به عبارت ديگر، تو كودكان را عذاب نكردى، آن زلزله ها براى آنان، همانند حادثه طبيعى بود.
اگر كسى با زلزله از دنيا برود و بعد از آن مستقيم به جهنّم برود، اين عذاب است، امّا تو كودكان را مستقيم به جهنّم نمى فرستى، در روز قيامت به آنان فرصت امتحان مى دهى.