مَا كَانَ لِلْمُشْرِكِينَ أَنْ يَعْمُرُوا مَسَاجِدَ اللَّهِ شَاهِدِينَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ بِالْكُفْرِ أُولَئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ وَفِي النَّارِ هُمْ خَالِدُونَ (17 ) إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ آَمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الاَْخِرِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآَتَى الزَّكَاةَ وَلَمْ يَخْشَ إِلَّا اللَّهَ فَعَسَى أُولَئِكَ أَنْ يَكُونُوا مِنَ الْمُهْتَدِينَ (18 ) أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آَمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الاَْخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا يَسْتَوُونَ عِنْدَ اللَّهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (19 ) الَّذِينَ آَمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ (20 ) يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَة مِنْهُ وَرِضْوَان وَجَنَّات لَهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُقِيمٌ (21 ) خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ (22 )
كعبه خانه توست، يادگارى از ابراهيم(عليه السلام). او مسجدالحرام را براى كسانى كه به تو ايمان داشتند، آماده كرد و آن را خانه يكتاپرستى قرار داد، امّا به مرور زمان، اين مسجد در اختيار بُت پرستان قرار گرفت و آنان از جاى جاى سرزمين حجاز به آنجا مى آمدند. آنان در آنجا بُت هاى خود را قرار داده بودند و براى آبادى و تعمير و مرمّت آن، پول هاى زيادى خرج مى كردند.
در سال هشتم هجرى، پيامبر مكّه را از وجود بُت ها پاك نمود، اكنون تو به او فرمان داده اى تا به بُت پرستان خبر بدهد كه ديگر حقّ ندارند به مسجدالحرام بيايند.
عدّه اى از مسلمانان وقتى اين سخن را شنيدند، با خود گفتند: چرا ما بايد بُت پرستان را از خود برانيم؟ بايد به آنان اجازه بدهيم به مسجدالحرام بيايند و مراسم حجّ را انجام بدهند، شركت آنان كه جمعيّت زيادى هم هستند، از هر جهت سبب رونق و آبادى است.
اكنون به همه اعلام مى كنى كه حضور بُت پرستان هرگز باعث آبادى و آبادانى نمى شود، بُت پرستان تا زمانى كه بر كفر خود باقى هستند، حقّ تعمير مساجد و به ويژه مسجدالحرام را ندارند، آنان راه شيطان را در پيش گرفته اند و كارهايشان نابود مى شود و در روز قيامت براى هميشه در عذاب گرفتار خواهند بود.
فقط كسانى مى توانند مساجد و به ويژه مسجدالحرام را آباد كنند كه به تو و روز قيامت ايمان دارند و نماز مى خوانند و زكات مى دهند و از مخالفت فرمان تو، فقط مى ترسند، آنان كسانى هستند كه در روز قيامت به بهشت تو راه خواهند يافت. تو از همه مى خواهى كه اجازه ندهند افراد ناپاك به خاطر ثروت يا نفوذ اجتماعى خود، در اداره مساجد دخالت كنند.

* * *

بعضى از مسلمانان دوست داشتند تا با بُت پرستان مدارا شود، سال هاى سال كعبه به دست بُت پرستان اداره مى شد، آنان مسجدالحرام را آباد مى كردند و كليددار كعبه بودند. بعضى براى مردمى كه به آنجا مى آمدند، آب تهيّه مى كردند، شهر مكّه، شهرى خشك و كم آب بود.
در اينجا به اين نكته اشاره مى كنى كه هرگز كليددارى كعبه و آب دادن به حاجيان، نمى تواند جاى ايمان به تو را بگيرد، كسى كه به تو و روز قيامت ايمان آورده است و در راه تو جهاد كرده است، مقامش از كليددار كعبه و آب دهنده به حاجيان، بسى بالاتر است.
آرى، كسانى كه به تو ايمان آوردند و در راه تو با جان و مال جهاد كردند، نزد تو مقامى بزرگ دارند و آنان رستگار و سعادتمند هستند، تو به آنان مژده رحمت مى دهى. در روز قيامت، فرشتگان به آنان خبر مى دهند كه تو از آنان راضى و خشنود هستى و آنان را به باغ هاى بهشت رهنمون مى شوند، بهشتى كه در آنجا، نعمت هاى جاودانه خواهد بود و آنان براى هميشه از آن بهره مند خواهند شد. در آن روز، پاداش بزرگى در انتظار آنان است.

* * *