وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْض يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (71 ) وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّات تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْن وَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (72 )
از منافقان و ويژگى هاى آنان سخن گفتى، اكنون از ويژگى هاى مؤمنان سخن مى گويى: مؤمنان، دوست و ياور يكديگر هستند، آنان مردم را به خوبى ها فرا مى خوانند و از زشتى ها و گناهان باز مى دارند، نماز مى خوانند و زكات مال خود را مى پردازند، از تو و پيامبر تو اطاعت مى كنند، آنان همان كسانى هستند كه تو لطف و رحمت خود را بر آنان نازل مى كنى، تو خداى توانا هستى و همه كارهاى تو از روى حكمت است.
تو وعده بهشت را به مؤمنان داده اى، بهشتى كه نهرهاى آب از زير درختان آن جارى است، مؤمنان در بهشت براى هميشه مى مانند و از نعمت هاى آن بهره مند مى شوند. تو به آنان در بهشت جاودان، قصرهاى نيكو و زيبا مى دهى، البتّه رضايت و خشنودى تو كه نصيب آنان مى شود، برتر از همه اين نعمت ها مى باشد و اين همان رستگارى بزرگ است.

* * *