وَمَا لَهُمْ أَلَّا يُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَهُمْ يَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَمَا كَانُوا أَوْلِيَاءَهُ إِنْ أَوْلِيَاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (34 ) وَمَا كَانَ صَلَاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكَاءً وَتَصْدِيَةً فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (35 )
زمانى كه پيامبر در مكّه بود، مشركان نمى گذاشتند آن حضرت با مسلمانان براى نماز به مسجدالحرام بيايند، اگر مسلمانى براى طواف كنار كعبه مى آمد، آن ها او را اذيّت و آزار مى كردند. كعبه، يادگار ابراهيم(عليه السلام)بود و خانه يكتاپرستى. امّا اين بُت پرستان آنجا را تصرّف كرده بودند.
تو آنان را در روز قيامت به عذاب سختى گرفتار خواهى ساخت، زيرا آنان مردم را از زيارت مسجدالحرام و طواف كعبه باز مى داشتند، آنان فكر مى كردند كه سرپرستى آنجا با آنان است، در حالى كه چنين نيست، سرپرستى مسجدالحرام و خانه تو، فقط به دست اهل تقوا است ولى مشركان اين مطلب را نمى فهمند.
اين بُت پرستان خود را وارثان كعبه مى دانستند، امّا نماز و عبادت آنان در خانه تو اين بود كه سوت بكشند و كف بزنند، تو در روز قيامت آنان را در جهنّم جاى مى دهى و به آنان مى گويى: "به سزاى آن كه كفر مىورزيديد، اين عذاب را بچشيد".

* * *