يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا إِنَّ كَثِيرًا مِنَ الاَْحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنْفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَاب أَلِيم (34 ) يَوْمَ يُحْمَى عَلَيْهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَى بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ هَذَا مَا كَنَزْتُمْ لاَِنْفُسِكُمْ فَذُوقُوا مَا كُنْتُمْ تَكْنِزُونَ (35 )
بسيارى از دانشمندان يهود و رهبران مسيحى دچار انحراف شدند، آنان از ديگران رشوه مى گرفتند تا حقّ را پنهان كنند، آنان مى دانستند كه محمّد(صلى الله عليه وآله)، پيامبر موعود است، عدّه اى از ثروتمندان به آن ها پول زيادى مى دادند تا اين حقيقت را پنهان كنند، آن ها هم پول ها را مى گرفتند و حقيقت را به مردم نمى گفتند، وقتى مردم درباره پيامبر موعود سؤال مى كردند، آن ها در پاسخ مثلاً مى گفتند: "پيامبر موعود پانصد سال ديگر ظهور خواهد كرد". آنان با اين سخنان خود، مردم را از دين تو باز مى داشتند.
حرص به مال دنيا، باعث شد كه آنان حقّ را انكار كنند، دل آنان شيفته دنيا شده بود و اين شيفتگى، كار آنان را به آنجا رسانيد كه در مقابل دين تو ايستادند و حقّ را انكار كردند. تو آنان را در روز قيامت در عذاب خود گرفتار خواهى ساخت، آنان سبب انحراف مردمى شدند كه پيرو آنان بودند، آنان چند روزى در ناز و نعمت دنيا زندگى كردند، امّا آيا اين چند روز زندگى، ارزش آن را داشت كه به خاطر آن، عذاب هميشگى جهنّم را براى خود بخرند؟

* * *

سخن از حرص و علاقه به دنيا شد، شيفتگى دنيا باعث شد تا گروهى از دانشمندان يهودى و مسيحى از سعادت محروم شوند، اكنون مى خواهى به مسلمانان هشدار بدهى، مبادا حرص به دنيا آنان را گمراه كند، كسانى كه طلا و نقره ذخيره و پنهان مى كنند و در راه تو مصرف نمى كنند و زكات آن را پرداخت نمى كنند، بايد از عذاب سخت تو بترسند.
در روز قيامت، فرشتگان، طلا و نقره هايى (كه زكات آن پرداخت نشده است) را در آتش جهنّم گداخته مى كنند و سپس آن طلاها و نقره ها را بر پيشانى، پشت و پهلوى صاحبان آن ها داغ مى كنند و به آنان مى گويند: "اين همان چيزى است كه براى خود اندوختيد، پس بچشيد چيزى را كه براى خود مى اندوختيد".
تو در اينجا از طلا و نقره به عنوان مثال نام مى برى، كسانى كه دلباخته دنيا هستند، به طلا و نقره علاقه زيادى دارند و آن را ذخيره مى كنند و زكات آن را پرداخت نمى كنند. تو بر مسلمانان زكات را واجب كردى تا در جامعه فقر و فلاكت و بدبختى نباشد، كسانى كه زكات ثروت خود را پرداخت نكنند، به عذاب سخت تو گرفتار خواهند شد.
اگر من ثروت و مال زيادى داشته باشم، امّا زكات واجبى كه تو بر من واجب كرده اى پرداخت كنم، به عذاب تو گرفتار نمى شوم، ثروتى كه زكات آن پرداخت شود، مايه بركت براى جامعه است، البتّه من بايد هشيار باشم كه به اين مال دلبستگى پيدا نكنم.
زهد اين نيست كه من فقير باشم، زهد اين است كه من دلبسته مال دنيا نباشم، اگر در دوراهى قرار گرفتم و قرار شد از ثروت و دين، يكى را انتخاب كنم، بتوانم از ثروت خود بگذرم و دين را برگزينم. زهد واقعى اين است. تو دوست ندارى مسلمان فقير باشد، ثروتى كه در مسير اصلاح اقتصاد جامعه باشد و سبب رونق كسب و كار مردم باشد، مايه رحمت است.

* * *